از شعر زیبای هوشنگ ابتهاج عزیز که انسان را غرق خودش می‌کند (دکلمه در پایین) …چه غریبانه تو با یاد وطن می‌نالی

@politicalsocio
قسمتی از شعر زیبای هوشنگ ابتهاج عزیز که انسان را غرق خودش می‌کند (دکلمه در پایین).

چه غریبانه تو با یاد وطن می نالی
من چه گویم که غریب است دلم در وطنم

همه مرغان هم آواز پراکنده شدند
آه ازین باد بلاخیز که زد در چمنم

شعر من با مدد ساز تو آوازی داشت
کی بود باز که شوری به جهان درفکنم

نی جدا زان لب و دندان چه نوایی دارد؟
من ز بی هم نفسی ناله به دل می شکنم

بی تو دیگر غزل "سایه" ندارد لطفی
باز راهی بزن ای دوست که آهی بزنم
@politicalsocio

https://www.aparat.com/v/J5WyE