«وقتی می‌گوییم فروپاشی، دقیقا از چه چیز صحبت می‌کنیم؟». (🖋 سعید کشاورزی)

«وقتی می‌گوییم فروپاشی، دقیقاً از چه چیز صحبت می‌کنیم؟»
(🖋 سعید کشاورزی)

✅ احساسات و عواطف ناشی از دیدنِ مناظر دل‌خراش زلزله، ما را به این فکر انداخته که باید کاری انجام دهیم. این پتانسیل، قاعدتاً می‌بایست فواید کوتاه و درازمدتی داشته باشد. بااین‌حال ما در آنی‌ترین اقدام، دچار مشکل شده‌ایم. این پرسش‌ها از چند روز پیش، بارها پرسیده شده است: می‌خواهیم کمک کنیم اما چگونه؟ از کجا بدانیم به دستشان می‌رسد؟ از چه طریق کمک کنیم؟ مثل پول‌های دیگر نمی‌شود...؟ جدای از اینکه معنای سؤالات موردنظر چقدر به واقعیت نزدیک باشد و نهایتاً از چه طریقی کمک‌ها صورت پذیرد، این‌ سوالات، خود نشان‌های محکمی از فروپاشی سرمایه اجتماعی هستند. مدتی پیش مطلب کوتاهی با عنوان «مناظره‌های ناتمام» در کانال قرار دادم و در آن، به این موضوع اشاره کردم که جامعه آن مزرعه‌ای نیست که ثمر ندهد! جست‌وجوی شهروندان برای یافتن راه‌های جایگزینِ کمک‌رسانی، ثمره همان بذرهایی است که قبلاً پراکنده شده. اظهارنظر جالب یکی از مخاطبین، وضعیت واقعاً موجود را به روشن‌ترین شکل ممکن نمایش می‌داد: «شما می‌گویید از چه طریقی کمک کنیم!، ما دیگر به خودمان هم اعتماد نداریم». این دقیقاً چیزی است که اتفاق افتاده، ما دیگر به خودمان هم اعتماد نداریم!

(این متن را اگر می‌پسندید، برای دیگران هم ارسال کنید).
@PoliticalSocio