شبکه جامعه‌شناسی علامه 📍 بررسی تحلیلی جامعهشناختی و سیاستگذاری اجتماعی پشتیبانی و ارتباط با ما⬇️ ☑️ @Atu_Sociologier اینستاگرام: 📸 Instagram.com/atu_sociology
✅ روزهای سخت حوزه رفاه اجتماعی. 🖋 یاسر. پژوهشگر حوزه سیاستگذاری اجتماعی
✅ روزهای سخت حوزه رفاه اجتماعی
🖋 یاسر #باقری
پژوهشگر حوزه سیاستگذاری اجتماعی
◀️آنچه در آستانه انتخاب کابینه دولت دوازدهم شاهدیم، به هیچ رو به سود حوزه رفاه کشور نیست؛ متاسفانه رئیس‌جمهور شناخت چندانی نسبت به این حوزه ندارند و زمانی هم که از لزوم فقرزدایی و نظام تامین اجتماعی سخن می‌رانند، برای الزامات چنین رخدادی، چاره‌اندیشی نمی‌کنند.
◀️اگر ازمنظر مواجهه میان این وزارتخانه اجتماعی با وزارت بهداشت نیز به موضوع بنگریم، درمی‌یابیم که بیش از تمام تاریخ پساانقلاب، کفه ترازو به نفع وزارت بهداشت است؛ بار دیگر قاضی‌زاده هاشمی آمده است، اما این بار با منت و خواهش دیگران. علی ربیعی نیز آمده است، اما با مخالفت و انتقادهای بسیار. (ضمن آنکه رئیس‌جمهور نیز ظاهرا علاوه بر ربیعی از برخی دیگر از افراد برنامه خواسته بود). حال در زمانی که نیاز داشتیم وزیری پرقدرت و با حمایت گسترده بر جایگاه وزارت تکیه زند تا بتواند ضمن برآوردن شعارهای رئیس‌جمهور در انتخابات، حافظ منافع کنشگران و سهامداران بخش اجتماعی کشور باشد، جایگاه وزیر را متزلزل‌تر از دوره پیش می‌بینیم.
◀️قطعا این وضعیت به زیان بخش اجتماعی کشور است. شاید بهتر بود ربیعی نیاید و افراد دیگری همچون ستاریفر، واعظ‌مهدوی، شریف‌زادگان، کرباسیان و یا حتی میدری در این جایگاه قرار گیرند اما به حال چنین نشد. حال در شرایط موجود، اگر قرار است ربیعی رای بیاورد بهتر است این رای ضعیف و ناپلئونی نباشد.
◀️برانگیختن حمایت از ربیعی بسیار دشوار است؛ زیرا ضعف مدیریتی و راهبردی ایشان در این کسوت متعدد بوده است؛ در ادامه به برخی از آن‌ها اشاره می‌شود، هرچند ممکن است توسط چاپلوسان اطراف ایشان در دامنه «صهیونیست‌ها» قرار گیریم (مدتی است هرکس به ایشان انتقاد کرده، یا صهیونیست خوانده شده یا چشم طمع به شستا داشته است):
⬅️انتخاب‌های بسیار بد در جایگاه‌های مدیریتی؛ به‌نحوی‌که به جز چند نفر معدود، برای یافتن چند انتخاب تحسین‌برانگیز، باید ذره‌بین برداشت و صبورانه جستجو کرد.
⬅️«جسارتِ اندک»؛ که هم در برخورد با مدیران ضعیف مشاهده شده (گاهی دل‌رحمی خوانده شده که البته در مواجهه با مدیرانی که بیت‌المال را اداره می‌کنند، معنا ندارد) و هم در قصور از پیشبرد ایده‌های بزرگ.
⬅️کوچک‌شدن فزاینده حیطه اختیارات وزارتخانه؛ بخش آسیب‌های اجتماعی توسط وزارت کشور تسخیر شد و بیمه سلامت توسط وزارت بهداشت.
⬅️فقدان اثرگذاری بر عرصه سیاست اجتماعی کشور (حتی در تشکیل جلسات شورای عالی رفاه اجتماعی نیز ناکام بوده است)
⬅️فروکاهیدن وزارتخانه به یک سمن که توان سیاستگذاری ندارد و تنها مجری برخی از امور است
⬅️نداشتن چشم‌انداز روشن برای حوزه رفاه و تامین اجتماعی و پیگیری نکردن پیشرفت امور و نظام پایش و ارزشیابی
⬅️فقدان نظارت دقیق (نه مداخله) بر سازمان‌های زیرمجموعه
◀️نتیجه اینکه عملکرد وزارت رفاه در دولت یازدهم قابل دفاع نیست. با این حال بهتر است اگر ربیعی قرار است وزیر بماند، با رای بالا چنین شود تا در کارزار موجود، ضعیف‌تر از پیش عمل نکند. ربیعی نیز باید برای بهبود عملکرد در دوره بعد، به بازنگری اساسی در روش مدیریت خویش و انتخاب مدیران و معاونان خود روی آورد.
علاوه بر این، آنچه ربیعی به‌شدت بدان نیاز دارد آن است که حوزه سیاستگذاری اجتماعی به حوزه گفتمانی و دغدغه محوری کشور بدل شود تا وزارتخانه از جایگاه حاشیه‌ای به سمت مرکز تصمیم‌گیری سوق یابد(البته در این صورت عملکرد ایشان نیز بیش از پیش مورد ارزیابی قرار خواهد گرفت). در این مسیر ایجاد یک اتاق فکر از دغدغه‌داران حوزه سیاستگذاری اجتماعی که نه چاپلوس و گوش به فرمان، بلکه منتقد و جسور باشند، می‌تواند بسیار تعیین‌کننده باشد و صدای انتقادات و باگ‌های درون مجموعه (پیش از دیگران) به گوش وزیر برسد. وزیر در این دوره از اطرافیان خویش طرفه‌ای برنبست، بهتر است در دوره بعد ناز افرادی همچون ستاریفر را به جان بخرد.
🔰 از سیاستگذاری عمومی
🌐جامعه‌شناسی علامه
@Atu_Sociology