🔅 مرگ جنبش کارگری در پایتخت صنعتی ایران: اراک در ۲۸ تا ۳۰ شهریور. 🖋 مریم شعبان

🔅 مرگ جنبش کارگری در پایتخت صنعتی ایران: اراک در 28 تا 30 شهریور
🖋 مریم شعبان
دانشجوی دکتری جامعه‌­شناسی دانشگاه تهران

📍 روز 28 شهریور بود که صدای کارگران معترض دو کارخانه «هپکو» و «آذرآب» در استان مرکزی، جاده کمبرندی اراک- تهران را بست. اعتراضات و درگیری با نیروی انتظامی، روز 29 و 30 شهریور همچنان ادامه داشت، روز 29 ام، جمعیت اعتراضی کارگران، بالاترین ساختار سیاسی استان را محل اعلام مطالبات خود کرد، استانداری در صبح روز چهارشنبه 29 ام شهریور، در تصرف کارگران بود و با کشیده شدن نرده­ها و کرکره­های ساختمان استانداری، عملا این محل، مرکز صدای جنبش کارگران در پایتخت صنعتی ایران شد.

مطالبه اصلی کارگران، تاخیر 6 ماهه در پرداخت معوقات مزدی و نارضایتی از پاسخگویی مسئولان به مشکلات آنهاست. مطالباتی که برای آن از زمستان 1395 چانه­زنی را شروع کرده­اند، مدیران کارخانه، استاندار، نماینده­ولایت فقیه، نمایندگان مجلس و... پایه­ی دیگر این چانه­زنی­های بی­نتیجه بوده­اند. در چنین شرایطی، فضای نارضایتی روزافزون کارگران و عدم پاسخگویی مسئولان، منجر به شکل­گیری «جنبش کارگری» در روز 28 شهریور و تداوم سه روزه آن شد، که در نهایت با اعلام دستگاه­های امنیتی و اعزام پلیس ضدشورش از لرستان و تهران، جنبش مربوطه، با عنوان « آشوب» و «آشوبگران» سرکوب شد. سه روز اخیر، شهر اراک کاملا امنیتی و نیروی انتظامی در سراسر شهر حضور نظارتی و کنترل دارد. اما چه عواملی باعث انزوا و شکست جنبش کارگری اراک شد؟
برای مطالعه ادامه متن، Instant View را فشار دهید.
1freeman.net/ref/11

#نویسنده_مهمان

🌐جامعه‌شناسی علامه
@Atu_Sociology