✅ آیا در یک پارک شهری می‌توان یک صخره طبیعی را متهم کرد؟

✅ آیا در یک پارک شهری می‌توان یک صخره طبیعی را متهم کرد؟

✍️ دکتر خالد توکلی / دکترای جامعه شناسی توسعه / ساکن در شهر سقز

در ضلع شمالی پارک کوثر سقز، صخره‌ای آهکی وجود دارد، چهار جوان برای تفریح، فرار از باران، دیدن آب خروشان رودخانه، ماجراجویی و یا هر کار دیگر به زیر این صخره پناه می‌برند. ضرب‌آهنگ ترانه‌های باران سرعت بیشتری می‌گیرد، ناگهان صخره فرو می‌ریزد، آن چهار جوان در زیر تلی از خاک مدفون می‌شوند، بعد از ساعاتی چند نیروهای امدادی فرا می‌رسند و اجساد جوانان را به بیمارستان منتقل می‌کنند. در شبکه‌های اجتماعی مجازی، عکس‌های فراوانی منتشر می‌شود و گزارش لحظه به لحظه آن بسیاری از اهالی سقز و دوستان و آشنایان را نگران می‌سازد. برخی از افراد راهی محل حادثه می‌شوند و برخی دیگر با عزیزان خود تماس می‌گیرند و احوال آنها را جویا می‌شوند. شهر برای ساعاتی چند در بهت و ماتم فرو می‌رود و به صورت نمادین به شهر «سقز» تسلیت گفته می‌شود. عملیات خاک‌برداری که تمام می‌شود، مردم منتظرند تا ببیند در رسانه ملی، این حادثه جانسوز، چه بازتابی خواهد داشت، سخن کارشناسان چیست و برای بسیاری این پرسش مطرح می‌شود: در این حادثه که چهار جوان سقزی جان دادند چه کسی مقصر است و انگشت اتهام باید به کدام سو نشانه رود؟

1. پارک‌ شهری عموماً به فضایی گفته می‌شود که به منظور تفریح، فعالیت فرهنگی، دورهمی، کاهش آلودگی محیط زیست، زیباسازی شهر و ... ایجاد می‌شود. پارک کوثر سقز نیز از این قاعده مستثنا نیست و استقبال مردم از آن نشان می‌دهد که بر زندگی مردم تأثیر مثبتی داشته است. نکته قابل توجه اما این است که چرا در این پارک که در سال‌های گذشته «ایجاد» شده، باید صخره‌ای «طبیعی» وجود داشته باشد؟ آیا این صخره آنقدر زیبا بوده است که حفظ آن به زیبایی پارک بیافزاید؟ یا آیا آنقدر ارزشمند بوده که تخریب آن موجب آسیب و زیان به محیط زیست یا فرهنگ و تاریخ شهر شود؟ در همین پارک، شاهد آن هستیم که چشمه طبیعی یا برخی از درختان قدیمی آن را حفظ کرده‌اند. همچنین در پارک قیطریه تهران، ساختمانی قدیمی وجود دارد که به فرهنگ‌سرا تبدیل شده است. آیا این صخره آهکی پارک کوثر کدام ویژگی ممتاز را دارا بوده است که باید حفظ شود؟

2. از آن جهت که پارک‌های داخل شهر را «ایجاد» می‌کنند و آنها ساخته می‌شوند لذا باید نقاط خطرخیز آن در حداقل باشد. اگر در پارک‌های ملی و طبیعی خطری وجود داشته باشد، صرفاً باید به هشدارهای ایمنی، آگاهی‌بخشی و در برخی از موارد به نصب موانع فیزیکی مانند نرده و ... اکتفا کرد، اما در پارک‌های داخل شهر این امر به حداقل می‌رسد و با توجه به اینکه ساخته می‌شوند و مصنوع دست بشر هستند، ایجاد محیطی امن و کم‌خطر در اولویت اصلی قرار می‌گیرد. اکنون پرسش این است که چرا پس از سال‌های مدیدی که از افتتاح این پارک گذشته است کارشناسان مربوطه این خطر را تشخیص نداده و نسبت به اصلاح و حذف آن اقدام ننموده‌اند؟

3. کارشناسان انتظامی و امنیتی به درستی بر این نکته تأکید می‌ورزند که در مکان‌های عمومی شهر، نباید نقاط کور وجود داشته باشد. نبودن نقاط کور در یک مغازه، خیابان یا پارک، موجب افزایش احساس امنیت شهروندان و کاهش هزینه‌های نیروهای انتظامی و حتی شهرداری می‌شود. علاوه بر این، نقاط کور موجود در یک پارک، برای بسیاری از جوانان که می‌خواهند به دور از نگاه‌های سرزنش‌آمیز بزرگسالان، دقایق و ساعاتی را دور هم باشند، جذابیت فراوانی دارد. این صخره که ریزش کرده است، تا حد زیادی یکی از نقاط کور اصلی پارک کوثر بوده به گونه‌ای که اگر به صورت تصادفی یکی از شهروندان، آن جوانان مرحوم را در آنجا ندیده بود، به احتمال قوی اجساد آنها به این سادگی پیدا نمی‌شد و اکنون به عنوان مفقود قلمداد می‌شدند. آیا برای کاهش و حذف نقاط کور پارک‌های سقز، برنامه‌ریزی لازم انجام پذیرفته است؟

#جامعه

🔰از کانال دکتر #رشیدی

🌐رسانه، شمایید
👈اگر نظرتان را جلب کرد، با دوستانتان به اشتراک بگذارید.
🌐جامعه‌شناسی علامه
https://t.me/joinchat/AAAAAD-FIxbY7Ab5PtgsmQ