▫️ پس از ناآرامی؛ یادگیری سیاستی از شورش تاتنهام. 🖋 روزبه کردونی

▫️ پس از ناآرامی؛ یادگیری سیاستی از شورش تاتنهام
🖋 روزبه کردونی

📍 «جامعه درهم‌ شکسته (Broken society) به صدر اولویت‌های سیاستی من بازخواهد گشت. ما به وضعیت 120 هزار خانواده دارای مشکل انگلستان توجه خواهیم کرد. ما نیاز داریم برای خانواده‌هایی که برخی آنها را «دارای مسئله» و برخی دیگر «مشکل‌دار» می‌خوانند، اقدامات فوری انجام دهیم. خانواده‌هایی که اغلب ما در همسایگی خود، آنها را می‌بینیم و به وضعیت آنها بی‌توجه هستیم.» این واکنش، موضعی است که دیوید کامرون، نخست‌وزیر وقت انگلستان، پس از بروز شورش سال 2011 اتخاذ کرد.
شورش جوانان و نوجوانان در انگلستان، بین روزهای 6 تا 10 آگوست 2011 از شهر تاتنهام انگلستان آغاز شد و به‌سرعت به چندین شهر دیگر سرایت کرد. این شورش، فقط در لندن بیش از 300 میلیون پوند خسارت به بار آورد و طی آن، بیش از 4000 نفر دستگیر شدند و 366 اقدام به خشونت اتفاق افتاد.
مطالعات انجام‌شده پس از شورش نشان می‌داد، 70 درصد بازداشت‌شدگان، در قسمت‌های حاشیه‌ای و محروم شهر زندگی می‌کردند. بیش از 60 درصد مناطقی که دچار آشوب شدند، در زمره مناطقی بودند که بیشترین نرخ بیکاری و بیشترین آمار جویندگان کار را نشان می‌دادند.
پس از این اتفاق، کامرون نخست‌وزیر وقت انگلستان، این اتفاق را یک زنگ بیداری (Wakeup call) برای کشورش خواند و اعلام کرد سیاست‌های ویژه حمایتی برای 120 هزار خانواده بسیار محروم و فقیر انگلستان اجرا خواهد شد.
اولین واکنش سیاستی دولت کامرون، پس از پایان‌یافتن ناآرامی‌ها، واکاوی دقیق و نوع‌شناسی رفتاری شرکت‌کنندگان در اعتراض بود.
سوال مشخص این بود که دلایل شرکت جوانان در این شورش‌ها چه بود؟ برای پاسخ به این سوال، مصاحبه‌های عمیق فردی و گروهی با شرکت‌کنندگان در تظاهرات‌ها انجام شد. تیپولوژی شرکت‌کنندگان، تفکیک شد؛ از آنها که فقط حاضر بودند، آنها که تماشاچی بودند، آنها که در اعمال خشونت‌آمیز نقش داشتند، آنها که دلشان می‌خواست شرکت کنند و نکردند و آنها که نمی‌خواستند شرکت کنند، جداگانه مصاحبه‌های کیفی انجام شد. انگیزه‌های آنها برای حضور در شورش، جمع‌آوری شد و مبنای تحلیل قرار گرفت.

🔸برای مطالعه ادامه نوشته، Instant View را فشار دهید 🔻
goo.gl/HMo8WQ

🌐شبکه جامعه‌شناسی علامه
@Atu_Sociology