شبکه جامعه‌شناسی علامه 📍 بررسی تحلیلی جامعهشناختی و سیاستگذاری اجتماعی پشتیبانی و ارتباط با ما⬇️ ☑️ @Atu_Sociologier اینستاگرام: 📸 Instagram.com/atu_sociology
🔰 اقتصاد سیاسی اعتراضات عراق. 🖋 محمد خانی
🔰 اقتصاد سیاسی اعتراضات عراق
🖋 محمد خانی
از سویی فشارهای جدید به حکومت ایران برای دست کشیدن از سیاست‌های مداخلهجویانهی منطقه‌ای، و بحران‌های داخلی ناشی از تحریم‌ها، و از سوی دیگر، تحولات سیاسی جدید در عراق که موجب برکناری دولت سرسپرده‌ی رژیم و روی کار آمدن دولتی شده بود که تا حدی بنا بر منافع حاکم بر آن کشور سعی در ایجاد توازن داشت، موجب اتخاذ سیاست جدید منطقه‌ای ایران شد.
علی‌اکبر ولایتی به سرعت ایران را به مقصد مسکو ترک می‌کند، و تلاش می‌کند قبل از نتانیاهو با پوتین که قرار است دیداری با ترامپ بر سر مسائل منطقه‌ای داشته باشد، دیدار کند.
پس از آن، جمهوری اسلامی تحت فشارهای بین‌المللی شدید و تحریم‌ها به سرعت اعلام می‌کند تنها با موافقت دولت‌های عراق و سوریه حاضر است در آن کشورها بماند.
حال لازم است به نحوی موافقت این دولت‌ها جلب شود تا علاوه بر حضور نظامی بتوانند، با حضور مستشاران و سرمایه‌گذاران اقتصادی‌نظامی (خصولتی) در این کشورها، هم آن‌ها را به لحاظ مالی و هم سیاسی به خود وابسته‌تر سازد، هم از فشار بین‌المللی بر حکومت برای خروج نظامی مداخله‌جویانه پایان دهد، و هم بتواند رضایت و سودآوری بخش سرمایه‌داری نظامی‌صنعتی در آن منطقه را تامین کند (تحقق ارزش بخش‌های اقتصادی نظیر سیمان‌سازی، برق و امثالهم که عمدتا در اختیار بخش سرمایه‌داری نظامی ایران است).
از این رو ناچار است همزمان با اعلام این سیاست در بخش بین‌المللی، سیاستی اقتصادی‌سیاسی نیز اتخاذ کند که دولت جدید عراق را ناچار به عقب‌نشینی و پذیرش حضور نظامی در عراق کند. بنابراین، رژیم ایران همزمان با اعلام آن سیاست، به بهانه‌ی بدهی‌های پرداخت نشده‌ی عراق به ایران، صدور برق به این کشور را قطع می‌کند تا دولت جدید عراق را که از سرسپردگی تام سر باز زده است، ناچار به پذیرش حضور ایران در عراق کند.
تظاهرکنندگان نیز مسأله را به خوبی دریافته بودند و به فرودگاهی که حامل هواپیماهای حکومت ایران برد یورش بردند و نیز منازل برخی از گروه‌های سیاسی حامی رژیم تا از این طریق نارضایتی خود را از سیاست‌های مداخلهجویانهی منطقه‌ای رژیم اعلام کنند.
در این جا، سیاست فشار اقتصادی به عراق، به منظور کسب رضایت دولت برای حضور منطقه‌ای به ضد خودش تبدیل می‌شود. شاید لازم باشد سیاست‌مداران دانش آموخته‌ی دانشگاه امام صادق، کتاب «قدرت نرم» ژوزف نای را که توسط همان دانشگاه ترجمه شد (به زعم این که تنها در مورد آمریکا صادق است)، دوباره مطالعه کنند.
جایی که حضور مداخلهجویانهی منطقه‌ای موجب بروز اغتشاشات شدید در یک کشور شده و آن کشور را به ویرانی کشانده، فشارهای شبه‌استعماری تک‌بعدی اقتصادی بخش سرمایه‌داری نظامی رژیم نمی‌تواند لااقل در کوتاه مدت موجب عقب‌نشینی سیاسی دولت جدید عراق در برابر خواست حضور ایران در منطقه شود و به شکل‌گیری موجی از نارضایتی‌ها و مخالفت‌ها با حضور رژیم در این کشور راه می‌برد.
🌐 شبکه جامعه‌شناسی علامه
@Atu_Sociology