▫️ خروجی وعده پرداخت وام به زلزله زدگان؛ استثمار یا توسعه. 🖋 لقمان قنبری

▫️ خروجی وعده پرداخت وام به زلزله زدگان؛ استثمار یا توسعه
🖋 لقمان قنبری

نتیجه مطالعات نظری و مشاهدات عینی من در ارتباط با تبعات منفی وعده دادن وام به مردم زلزلەزده شهرستان سرپل ذهاب این را نشان می دهد که وعده دادن وام نه تنها منتهی به بهبود روندهای فعلی توسعه نخواهد شد بلکه بدتر از آن، منجر به استعمار و استثمار مردم شهرستان و به عبارتی توسعەنیافتگی این شهر خواهد شد.
هر چند که مجریان استانی و شهرستانی یا از این مسئله بی خبر هستند و یا اینکه خود را به بی خبری زدەاند، با این وجود رسالت علمی و اخلاقی به من این اجازه را می دهد که امروز به عنوان یک زلزلەزده به چیزی اشاره کنم که از آن غفلت شده است و شاید نه استاندار و نه فرماندار و نه مسئولین بانک ها و نه حتی دولت یک دقیقه هم به آن فکر نکردەاند و آن ظهور پدیده شومی بەنام استثمار در پوشش طرح های توسعه و شعار دادن وام به مردم شهرستان سرپل ذهاب است.
منظور از استثمار در اینجا نه استثمار در معنای مرسوم آن یعنی استثمار سرزمینی بلکه استثمار فکر و ذهن مردم و گرفتن فرصت های عمل و تخریب قابلیت های آنها با شعار فریبنده و جذاب دادن وام است.
مجریان با شعار دادن تسهیلات و وام به خیال خود دارند به مردم کمک می کنند، غافل از اینکه مردم را وابستەتر، محدودتر و بی قابلیت تر خواهند کرد و فرصت های عمل و زمان را از مردم می ستانند.
یکی از جلوەهای استثمار غارت کردن وقت و زمان است، وقتی یک نفر در یک هفته برای یک موضوع خاص سه بار به یک اداره رجوع می کند این چه معنی می تواند داشته باشد؟
در جواب باید گفت این همان استثمار و نابود کردن زمان و وقت مردم است و جالب است بدانیم استثمار ذهن و وقت مردم بدترین و متاسفانه نرم ترین شیوه استعمار و استثمار است که خیلی از مردم از آن بی خبر هستند.
بعلاوه امروزه در بحث توسعه تاکید زیادی بر مشارکت محلی در روندهای توسعه می شود اما نگاهی مختصر به ستادهای بازسازی خلاف مشارکت بومی را نشان می دهد.
همچنین افراد کهن سال وقتی به ستادها مراجعه می کنند باید یک مترجم فارسی زبان و بعضا ترک زبان را با خود ببرند. این مثال نشان می دهد که بیشتر کارگزاران و مجریان توسعه غیر بومی هستند و از دید مردم نفس بکارگیری افراد غیر بومی در شهرستان نوعی توهین به قابلیت ها و توانمندی های بومی آنها می باشد.
همچنین باید گفت کاهش حجم ترتیبات اداری و دادن فرصت به مردم برای فکر کردن و عمل کردن از دیگر مولفەهای گام نهادن در مسیر توسعه است، اما وعده دادن وام در این مدت منجر به حجیم تر شدن شکم بوروکراسی شده است و هر چه نظام اداری بزرگتر شود فرصت های بیشتری نه برای توسعه بلکه برای پروش فساد فراهم می شود.
نباید فراموش کرد که وعده دادن وام هر روز بیشتر از دیروز مردم را قربانی چرخ دنده سیستم اداری می کند و از نتایج مخرب آن فرسودگی بیشتر مردم و انباشت اضطراب و خشونت است این در حالی است که توسعه نیازمند ثبات و آرامش است.

#نویسنده_مهمان

🌐جامعه‌شناسی علامه
@Atu_Sociology