▫️ تبریک نو شدن خود به خاطر دیگران. رحیم زایرکعبه | دکترای جامعه‌شناسی

▫️ تبریک نو شدن خود به خاطر دیگران
رحیم زایرکعبه | دکترای جامعه‌شناسی

سالی نو در پیش رو هست و آدمیان طبق سنتی دیرین به یکدیگر حلول آن را تبریک می‌گویند. اما راستی چه چیز "نو" می شود و برای چه چیزی "تبریک" می‌گوییم؟ وقتی فصلها ، ماهها، روزها، ساعتها، دقیقه‌ها، ثانیه‌ها عینا همان فصلها ، ماهها، روزها، ساعتها، دقیقه‌ها، ثانیه‌های سال قبل هست و سلسله جان‌کاهی از تکرار و تداوم در کار هست، پس چه چیز نوئی وجود دارد؟ در پاسخ باید گفت نو بودن به نو شدن آدمیان در آگاهی، افکار، عواطف، احساسات، اندیشه‌ها، اعمال و اقدامات برمی‌گردد. آدمیان، نوشدن خود را با نشانه نوئی در طبیعت بهانه کرده، آن را جشن می‌گیرند. اما نوشدن فردی آدمیان، چه ربطی به تبریک همگانی و جمعی دارد؟ در پاسخ باید گفت اگر آدمیان، صرفا نو شدن خود را جشن بگیرند، آنگاه باید جشنی فردی و انفرادی برای خود بگیرند و نه جشنی جمعی و اجتماعی. پس جمعی بودن این جشن بستگی دارد به نو شدن آدمیان برای دیگران و به خاطر دیگران. برای دیگران فکر کردن، برای دیگران درد کشیدن، برای دیگران مبارزه کردن، برای دیگران خواندن و نوشتن، برای دیگران کار کردن، برای دیگران ....
بنابراین نو شدن خود را در آگاهیها، اندیشه‌ها، عواطف، احساسات، تلاشها، اقدامات و فعالیتهایی که برای دیگران و به خاطر دیگران انجام می‌پذیرد، جشن می‌گیریم و به یکدیگر تبریک می‌گوییم.

#نویسنده_مهمان

🌐جامعه‌شناسی علامه
@Atu_Sociology