✅ ضعف سیاست‌گذاری اجتماعی و گسترش مداوم آسیب‌ها. 🖋 رضا امیدی

✅ ضعف سیاست‌گذاری اجتماعی و گسترش مداوم آسیب‌ها
🖋 رضا امیدی

🔸 طی سال‌های اخیر شکلی از نابرابری حقوقی در جامعه پدیدار شده است که در آن گروه اقلیتی با نزدیک‌شدن به نظام سیاسی فضایی را برای خود تعریف می‌کنند که در ذیل آن به خود اختیار می‌دهند هرگونه که می‌خواهند عمل کنند بی‌آنکه لازم بدانند به جایی پاسخگو باشند و گویا از مصونیتی آهنین برخوردارند. اقلیتی که به‌تعبیر دوستو (اقتصاددان پرویی) گویا کشور را به‌مثابه کلوپی خصوصی می‌بیند و همۀ امکانات و منابع آن را متعلق به خود می‌داند. در مقابل گروه دیگری هستند که اساساً از دایرۀ قوانین به بیرون پرتاب شده‌اند و از حداقل‌های حمایت اجتماعی در حد قوانین رسمی نیز برخوردار نیستند. بدیهی است که همین گروه‌های جاافتاده و فراموش‌شده، در حوادث طبیعی و غیر طبیعی بیشترین آسیب را می‌بینند. ما باید بپذیریم اگر گروه‌هایی در جامعه بی‌پناه هستند از بی‌کفایتی نظام تدبیر و سیاست‌گذاری ما است.

🔸سیاست‌گذاری اجتماعی نه‌تنها برای مواجهه با پیامدهای منفی سیاست‌های اقتصادی، بلکه در معنای مجموعه تدابیر و اقداماتی است مبتنی بر نیازمندیابی فعال همراه با فراگیری، جامعیت و کفایت. طراحی و اجرای سیاست‌های اجتماعی جامع و حرکت به‌سمت شکلی از دولت رفاه می‌تواند حوزه‌های رانت‌خواری و رانت‌جویی را محدود کند. با تأمین حقوق اجتماعی و رفاهی می‌توان امید داشت که دریچه‌ای به‌سوی دیگر ابعاد توسعه نیز گشوده شود.

#سیاست_گذاری
#جامعه‌

🌐جامعه‌شناسی علامه
@atu_sociology