📚 برشی از کتاب تجربه. 🖋 مارشال برمن. ترجمه مراد

📚 برشی از کتاب تجربه #مدرنیته
🖋 مارشال برمن
ترجمه مراد #فرهادپور

📍 سرمایه داری همه را تشویق و حتی وادار می‌کند که نفس خود را تحول بخشند، اما مردم فقط به شیوه های محدود و مخدوش تحول پیدا می‌کنند. آن خصایص و انگیزه ها و استعدادهایی که به کار بازار می آیند به سرعت (و اغلب به شکل زودرس) رشد و تحول می‌یابند و با چنان شتاب و اضطرابی از آنها کار کشیده می شود که دست آخر چیزی از آنها باقی نمی‌ماند. هر چیز دیگری در درون ما، هر چیزی که بازاری نیست، یا وحشیانه سرکوب می‌شود یا به علت عدم استفاده می پوسد یا اصلاً بخت شکفتن نمییابد. #مارکس میگوید حل شادمانه و طنزآلودهٔ این تضاد زمانی اتفاقی میافتد که «تحول صنعت مدرن درست همان بنیانی را تخریب کند که بورژوازی با اتکا به آن، فرآورده‌ها را تولید و تصاحب می کند». حیات و انرژی درونی تحول بورژوایی، خود آن طبقه ای که این تحول را بدواً ایجاد کرد، محو میسازد.

ما می توانیم این حرکت دیالکتیکی را همانقدر در قلمرو تحول شخصی شاهد باشیم که در قلمرو توسعه و تحول اقتصادی: در نظامی که تمام رابطه ها سست و فرارند چگونه صور زندگی سرمایه داری - مالکیت خصوصی و مزد و ارزش مبادله و عطش سیری ناپدیر برای سود- به تنهایی میتوانند پابرجا باقی بمانند؟ جایی که آرزوها و خواستهای مردم از هر طبقه ای که باشند مجال سرکشی و عصیان مییابد و با تلاطمهای مداوم مشهود در تمامی قلمروهای زندگی همسو می شود، حقیقتاً چه چیزی می تواند آنها را به محدودهٔ تعیین‌شدهٔ بورژوایی مقید سازد؟ هر چه جامعهٔ بورژوایی با التهاب بیشتری اعضایش را برآشوبد که رشد کنند یا بمیرند، بیشتر احتمال دارد که آنها در مسیر توسعه از خود جامعه سبقت گیرند، هر چه مردم خشماگین تر جامعه را مانعی بر سر راه رشد خود ببینند و بر آن قیام کنند با توان خستگی ناپذیرتری زیر بیرق زندگی جدیدی که بورژوازی آنها را به جستجویش وادار ساخته است با بورژوازی خواهند جنگید. بنابراین سرمایه داری با آتش توانهای خود دود می شود و به هوا میرود.

🌐جامعه‌شناسی علامه
@Atu_Sociology