✅عبور موفق از مرحله‌ی گذار با اعتماد متقابل دولت ‌و ملت، انسجام اجتماعی و حضور جامعه‌ی مدنی توانمند ممکن است

✅عبور موفق از مرحله ی گذار با اعتماد متقابل دولت ‌و ملت ، انسجام اجتماعی و حضور جامعه ی مدنی توانمند ممکن است.

✍🏻حسین سیوانی

📍ناپایداری سرمایه ها ، موجب عدم انباشت ، احساس ناامنی ، تشدید بی اعتمادی و در نتیجه مانع عبور جامعه از مرحله ی گذار خواهد بود . عبور از مرحله ی گذار به تعبیر ساده گذر از وضعیت بیقراری و بی ثباتی ، استقرار شرایط پایدار و توسعه یافتگی بوده و انباشت سرمایه شرط اصلی توسعه است . انباشت سرمایه بدون به رسمیت شناختن نقش و جایگاه جامعه ، حقوق اجتماعی و فردی آحاد جامعه محقق نمی شود .

هر چیزی که فرد از درآمدها و عایدات خود پس انداز می کند بر سرمایه ی او می افزاید و همان گونه که با پس انداز ِ عایدات و سود ، سرمایه ی فرد افزایش می یابد سرمایه ی جامعه نیز به همان شیوه فزونی می گیرد و در یک فرایند منطقی به انباشت می رسد و همان طور که هر گونه اسراف توسط افراد سرمایه سوز است ، بر اسراف سرمایه های مادی و معنوی جامعه هم همین قاعده حاکم است .
سرمایه سوزی موجب بی اعتمادی و احساس ناامنی ، ناپایداری ‌و بی ثباتی شده در نهایت عامل و مانع انباشت سرمایه ها می شود . وضعیت پیش آمده شرایط سرمایه سوزی را تشدید و استمرار خواهد بخشید . اسراف در بهره برداری یک طرفه از سرمایه ها هم سرمایه سوز است فرقی نمی کند اگر سرمایه های مادی و معنوی جامعه در جهت مطامع و اهداف شخصی یا سیاسی یک طرفه فقط مصرف شود از آن کاسته شده و رو به اتمام خواهد گذاشت و سرمایه ها خواهد سوخت و ...

برخی بر این نظر هستند چرخه ی بی اعتمادی ، سرمایه سوزی ، عدم انباشت و ناپایداری در ایران چرخه ای است ابدی و غیر قابل تغییر و ... من به چرخه ی ابدی باور ندارم اما می دانم رسیدن به یک جامعه ی پایدار ، نسبتاً مطلوب و متعادل به این راحتی ها امکان پذیر نیست . در هر حال وظیفه ی ذاتی ، ملی و تاریخی ماست که از چرخه ی به ظاهر بسته خارج و خود را رها کنیم و به تعبیری از این مرحله ی گذار بالاخره گذر کنیم که ماندن دراز مدت در این مرحله با هر توجیه و‌معیاری خسارت بار بوده بلکه به حیات اجتماعی سیاسی ما گره خورده است . خروج از مرحله ی گذار نیازمند ثبات و‌پایداری ، اعتماد و انباشت سرمایه در جامعه است . تقویت حضور سرمایه های اجتماعی و شکل گیری و مشارکت یک جامعه ی توانمند مدنی انباشت سرمایه ها در جامعه را تسهیل و میسر می کند و ما را به سمت رشد و توسعه ی پایدار سوق می‌دهد . هسته ی اصلی سخن من این است که جوامع در حال گذار با ویژگی هایی که گفته شد باید بزرگ‌ترین چالش خود را ضعف نظام اجتماعی و قواعد فرهنگی جامعه بدانند و بر رفع این ضعفها تمرکز و‌تأکید داشته باشند . عدم انباشت ضعف جامعه را تشدید و خروج جامعه از موقعیت بسته و شرایط ناپایدار را دشوار می کند .
بگذارید این یادداشت را با نظرات رالف دارندورف جامعه شناس و سیاست شناس انگلیسی ِ آلمانی تبار ختم کنم .

دارندورف می گوید :
“ ساعت گذار با سه گام ِ متفاوت در حال کار است : ساعت ِ حقوق دان کوتاه ترین است ؛ به این معنی که تغییرات قانونی ممکن است در طی چند ماه به اجرا درآیند .
ساعت ِ اقتصاددان طولانی تر است ؛ از هم پاشیدن اقتصادهای دستوری و ایجاد بازارهای کارآمد سال ها زمان می برد .
اما ساعت شهروند طولانی ترین است ؛ متحول ساختن عادات ریشه دار ، نگرش های فکری ، قواعد فرهنگی ، نظام های ارزشی و گفتمان های حاکم ممکن است نیازمند صرف چندین دهه باشد و بزرگ‌ترین چالش را مطرح کند . “

#جامعه

🌐شبکه جامعه‌شناسی علامه
@Atu_sociology