روایتهایی از اینجا و آنجای دنیا
سرگذشت تنهاترین نهنگ دنیا. ----------. قسمت دوم و آخر
سرگذشت تنهاترین نهنگ دنیا
----------
قسمت دوم و آخر
از چند جهت ردیابی این نهنگ براشون هم آسون بود و هم سرگرم کننده: صداش اون رو از بقیه متمایز میکرد، ردگیریش راحت بود و همیشه میدونستن کجاست. و اینکه قضیه یک راز بود براشون که چرا این تنهاست و منتظر بودن ببینن آیا جایی در نقطه‌ای نهنگی به آوازهاش جواب میده یا نه.
بعد میگه ما در سالیان ردیابی شوخی زیاد هم میکردیم: مثلا میگفتیم حتما زشته که نهنگ ماده جوابشو نمیده. یا وقتی سر و کله‌ش تو رادار پیدا میشد میگفتیم دوباره این اومد مخ بزنه. یا تو پایگاه با صدای بلند میگفتیم که حتما کسی رو پیدا میکنی، ناامید نشو.
وقتی حادثه یازده سپتامبر رخ داد، بودجه این پایگاه قطع شد. پرسنل مرخص شدن و آدمایی که پیگیر این نهنگ بودن از کار بیکار شدن. حالا ردپای این نهنگ و وضعیتش که در هزاران برگه ثبت و ضبط شده یه گوشه تو اون پایگاه خاک میخوره و دیگه کسی پیگیرش نیست.
سال ۲۰۰۴ مقاله بلندی در ژورنال Deep Sea Research درباره فرایند تجزیه و تحلیل صدای این نهنگ نوشتن. بیل واتکینز Bill Watkins که از آدمای اصلی در پیگیری سرنوشت این نهنگ بود همون سال فوت کرد. این مقاله بود که نهنگ رو به دنیا معرفی کرد.
همین سالها یه مقاله تو نیویورک تایمز اومد که نوشت از آدمهای تنها در سرتاسر کره خاکی تا آدم‌هایی که ناتوانی فیزیکی دارن، مثل ناشنوایی، و یا همه آدم‌هایی که از عزیزانشون دور ماندن همگی به این نهنگ احساس قرابت میکنن و پیگیر سرنوشتشن.
جانشین بیل واتکینز یک آدرس ایمیل داره و میگه در طول ماه کلی ایمیل دریافت میکنه. مردم ایمیل میفرستن که نمیشه یه کاری براش کرد؟ پس علم چه غلطی کرده اگه نمیتونین یه جفت براش پیدا کنین؟ یا بعضیا که خودشون رو انسان تنهایی می‌بینن، ایمیل میزنن و از احساساتشون میگن و شباهتشون با نهنگ.
آدمهای دل شکسته، آدمهای ناشنوا، آدم‌هایی که در زندگیشون خجالتی بودن و هیچوقت نتونستن به کسی عشق بورزن یا عشقی دریافت کنن، آدم‌هایی که کسی رو از دست دادن و هرکس به شکلی با این نهنگ داره ارتباط برقرار میکنه. اون خانوم میگه کلی از این ایمیلا دریافت میکنیم.
اسم این نهنگ رو گذاشتن 52 hertz whale و تو اینترنت با این اسم شناخته میشه. شاید توجه کرده باشین که بعضیا تو بیوی شبکه‌های اجتماعیشون این رو مینویسن. کلی هم موسیقی براش ساختن، نمایشنامه کار شده ازش و کلی انجمن هم تشکیل شده در حمایت از آدم‌هایی که مشکل دارن.
هرچند که مثل قبل دیگه کسی پیگیری نمیکنه ردپای نهنگ رو در دریا اما آخرین تحقیقات نشون داده که مادامیکه سنش زیاد شده، فرکانس صداش اومده پایین. از ۵۲ هرتز رسیده به ۴۷ هرتز. بعضی‌جاها هم تیتر زدن که بالاخره جفتی رو پیدا کرده تو اقیانوس ولی باز هم کسی نتونسته اثبات کنه.
یکی دیگه از متخصصای حوزه‌‌ی آبزیان میگه بقیه نهنگ‌ها صداشو می‌شنون، ناشنوا که نیستن ولی چون صداش عجیبه بهش نزدیک نمیشن و جوابش رو نمیدن. از سرگذشت این نهنگ انقدر کلیپ و فایل صوتی و نمایشنامه و کارای هنری تولید شده که نمیشه اینجا لینکش کرد.
حالا محققا میگن اینکه هنوز زنده‌ست و این همه سال مونده نشون دهنده‌ی اینه که نهنگ سالمه و زندگی‌شو میکنه. آیا اصلا نهنگ‌ها مثل آدما احساس تنهایی میکنن؟ هنوز کسی نمیدونه. اما نهنگ ۵۲ هرتزی به سمبلی برای تمام آدمهای تنهای کره زمین تبدیل شده.
گروه موسیقی iday که یک بند روسی هستن از زندگی این نهنگ یک آهنگ ساختن که از صدای نهنگ روش استفاده کردن. حکایت این نهنگ شاید سرگذشت خیلی از آدم‌ها باشه که احساس میکنن کسی صداشون رو نمی‌شنوه و کسی به آوازهای عاشقانه‌شون پاسخ نمیده.
لینک گزارش از مجله آتاویست
لینک گزارش از واشنگتن پست
------
@friedrish