🔹بیان دیدگاه: سایه جنگ.. ✍شورا ی سردبیری نشریه جامعه نو

🔹بیان دیدگاه:سایه جنگ

✍شورا ی سردبیری نشریه جامعه نو

دیروز نخستین روز از یک دوره ۵۰ روزه ای بود که رخداد هایش میتواند برای ایران به یک فاجعه ملی منتهی شود. در این نخستین روز ، اتفاق شومی رخ داد . ترامپ اعلام کرد چند روز دیگر جان بولتون را به عنوان مشاور امنیت ملی خود انتخاب میکند. این آخرین تحول در شرف انجام در ایالات متحده ، بیش از هر کشور دیگر برای ایران مهم است : جان بولتون ،چاشنی انفجار یک جنگ دیگر درخاور میانه و بیش از همه مضر برای ایران خواهد بود .

البته" اگر" هایی در این زمینه وجود دارد . اول اینکه جان بولتون شخص معتبری در محافل سیاسی ایالات متحده نیست و بعید است بتواند نظر و اعتماد سناتورها را بدست آورد. دوم اینکه در ارتش ایالت متحده در حال حاضر با شروع جنگ جدید در خاور میانه مخالفت وجود دارد ،و از سوی دیگر ، ترامپ به خاطر ایجاد امکان گریز از استیضاحی که شبح آن در آستانه کاخ سفید نشسته ، به کشاندن امریکا به یک ماجرای پیچیده ملی - میهنی نیاز بسیار دارد.بنابر این ، پیش بینی نهایت این بازی چندان ممکن نیست.

اما در طرف مقابل یعنی ایران، مساله تفاوت دارد و وضع روشن تر است. . ایران چنانچه تحرک ترامپ را بلوف ارزیابی نکند، مجبور است میزان آمادگی خود را بر اساس بدترین سناریوی ممکن برنامه ریزی کند.بدترین روند احتمالی پیش رو، صدور التیماتوم مستقلی از سوی ترامپ ، بعد از خروج از برجام است . میتوان پیش بینی کرد طی ۵۰ روز باقی مانده تا سر رسید تهدید ترامپ ، ایران و اروپاییها اعلام کنند برجام را ترک نمیکنند و به آن پایبند خواهند بود. اعلام این موضع ایالات متحده را در موضع انفعالی قرار میدهد ،چرا که انچه قرار است برای ایران در زمینه تجدید تحریم و دشوار شدن کار با بانکها رخ دهد، از مدتها پیش و هم اکنون جاری است ، وجود دارد وخروج امریکا بار چندانی به ان اضافه نمیکند. ترامپ به چیزی فراتر از این فشارها نیاز دارد، بازهای وحشی جمهوری خواه مثل بولتون خواهند خواست تز های خودشان را اثبات کنند ، و اسرائیلی ها هم قاعدتا باید معتقد باشند بعد از ترامپ دیگر هرگز فرصت بستن ایالات متحده به ارابه جنگی خود را نخواهند یافت. بنا بر این ، میتوان منطقا انتظار داشت کار به سادگی وفقط خروج امریکا از برجام ختم نشود.

درباره شکل گام بعد از خروج به قطعیت چیزی نمیتوان گفت، هرچند ماهیت آن مشخص است : گیر انداختن ایرانی ضعیف ، زخمی ، و بی یاور در گوشه رینگ و انتظار تسلیم آن. میتوان فرض کرد نخستین فاز آن یک التیماتوم باشد با فرصت بسیار کم . چیزی شبیه به آنچه بوش به صدام اعلام کرد (تا ۲۴ ساعت دیگر باید صدام و پسرانش از عراق خارج شوند وگرنه حمله میکنم) و بدیهی است نظام آن را نمی پذیرد.

البته برخی امیدواری ها به تماسهاییوجود دارد که به نظر میرسد بواسطه بین ایران و دولت ترامپ در جریان است . اما بعید است چیزی که مدیر ان داماد ترامپ و کارگردانش اسرائیلی ها هستند محتوایی بیش از تسلیم داشته باشد.

هنوز برای گمانه زنی فرصت هست، اما در چنین ماجراهایی برخی مسلمات وجود دارند که شرایط ذهنی طرفین کشمکش های بین المللی را شکل میدهند و بر روندها تاثیر اساسی میگذارند. یکی از این مسلمات، ناتوانی و شکنندگی سیستم هایی است که ارتباط آنها با جامعه و مردم تخریب شده است. فقط زمانی میتوان در مقابل ماشین جنگی بین الملل مقاومت کرد، که اکثریتی قاطع با چنگ و دندان از نظام خود دفاع کنند. یکی از پارامترهای طراحان جنگ احتمالی با ما، این است که فاصله بین حکومت و جامعه چقدر است و ماهیت این رابطه چیست . بعید است ما در سنجشی اینچنینی امتیازی مثبت نشان دهیم . متاسفانه!
منبع: کانال نشریه جامعه نو
@jameeno

(انتشار این دیدگاه در کانال به معنی تایید تمامی محتویات آن نیست و صرفا حنبه باز نشر تحلیل ها را دارد)

🔹اقتصاد در گذر زمان:
@m_ali_mokhtari