دینداری و روزمرگی در جامعه ایران. مسعود زالی زاده.. «بخش اول»

🔻دینداری و روزمرگی در جامعه ایران🔻
✍مسعود زالی زاده

«بخش اول»

🔸نگاهی به متون و آموزه های ادیان نشان می دهد که آن ها درک و تلقی کاملا خاصی از جهان و انسان ارائه داده اند. درکی که برای هر فرد معتقد به دین، زندگی و جهان متفاوتی رقم می زند. چنین نکته ای را می توان در تعاریف ارائه شده از دین، به خوبی مشاهده نمود. تیلیش دین را حالتی از دچار بودن به یک علقه نهایی می داند. علقه ای بنیادین که تمام علقه های دیگر را متاثر می سازد و حاوی پاسخ به پرسش معنای زندگی است. شلایر ماخر از احساس وابستگی مطلق سخن می گوید و از نظر پیتر برگر دین مامنی است در برابر جهان بی معنا که انسان را از کابوس بی نظمی رها می کند و از این طریق او را با واقعیت قدرتمندی به جز خودش مرتبط می سازد.

🔹براساس این تعاریف دین به پرسش های اساسی انسان پاسخ می دهد، جهان را معنادار جلوه می دهد، به اخلاقی زیستن کمک می کند و سایر کارکردهای دیگری که همه آن ها نشان گر تاثیرات غیر قابل انکار دین بر دیندارن است. در حقیقت فردی که دارای تجربه دینی است و خود را مرتبط با عالم ماورا می داند، به دلیل احساس معنا در زندگی کمتر دچار ملالت و رخوت شده و زندگی را با شور و شعف تجربه می کند.

🔸اما واقعیت زندگی به گونه ای است که انسان ها همواره در وضعیت هایی قرار دارند که خارج از موقعیت دینی و مربوط به فعالیت ها و زندگی معمولی(نظیر کار، روابط اجتماعی، تحصیل، غدا خوردن و...) می باشد. در کنار این واقعیت، در ادیان آداب و مناسکی تعریف شده که انسان ها با عمل به آن ها از وضعیت معمولی و روزمره جدا، و در پیوند با امر قدسی حس و حالی معنوی و شورمندانه را تجربه می کنند. به طور کلی زندگی دینداران همواره حالتی رفت و برگشتی از روزمرگی(امر غیرقدسی) به سمت دینداری(امر قدسی) و بالعکس می باشد.

🔹چنین تلقی بیان گر تفکیک بین امر قدسی و غیر قدسی است که یکی از مباحث محوری دورکیم در جامعه شناسی دین می باشد. در نگاه وی دین بر تفکیک موقعیت های مقدس و غیر مقدس مبتنی است، به این معنا که در ادیان ایام و زمان هایی وجود دارند که برتر و مقدس از ایام و زمان های روزمره هستند و افراد در این وضعیت ها از زندگی عادی و معمولی خود فراتر می روند. پیتر برگر نیز در کنار امر قدسی-که در آن همه روال ها و پدیده ها تحت نفود قدرت مقدس قرار دارند- امر دنیایی را تعریف می کند که فقدان حالت مقدس است و انسان مشغول امور زندگی دنیوی خود می باشد.


ادامه:👇👇

@religionandsociety