تغییر اقلیمی یا تغییر سیستم؟.. قسمت هفتم.. 🖋 مترجم: مسلم یوسف زاده

تغییر اقلیمی یا تغییر سیستم؟

قسمت هفتم

🖋 مترجم: مسلم یوسف زاده

2. جهانی سازی مصرف گرایی گسترده را ترویج می کند
میزان بالای مصرف سرانه در کشورهای ثروتمند یکی از مسببین اصلی نه تنها انتشار گازهای گلخانه ای، بلکه بسیاری دیگر از انواع آلودگی ها و همینطور استهلاک منابع است. محیط زیست به ما می گوید که این میزان مصرف باید کاهش یابد ولی مدلهای اقتصادی که اقتصاد جهانی بر آنها بنا گردیده یک افزایش ثابت را طلب می کنند و این به معنای افزایش مصرف حتی در کشورهای ثروتمند است. هرگاه روند رشد اقتصاد کاهش می یابد، دولتها، معمولا از طریق کاهش نرخ بهره ، کاهش مالیات و یا اتخاذ اقداماتی از این دست، مداخله می کنند تا "تقاضا را شبیه سازی کنند".
@sahatzist

در قسمت های "کمتر توسعه یافته" جهان تصور بر این است که رشد اقتصادی نهایتا به ارتقاء استانداردهای زندگی به سطح اروپا و آمریکای شمالی منجر خواهد شد. ولی این کشورها همین حالا هم بسیار بیش از سهمشان از منابع مصرف می کنند و با ایجاد ضایعاتی مانند گازهای گلخانه ای باری اضافی بر سیاره تحمیل می کنند: اگر بقیه دنیا نیز بخواهند به همین اندازه مصرف و ایجاد آلودگی کنند، آنگاه تقریبا چهار سیاره دیگر مورد نیاز خواهد بود.
جهانی سازی اقتصاد از طریق تحمیل تک-فرهنگی مصرفی که مردم با فرهنگ های مختلف را وادار می کند ارزش ها، اولویت ها و عادات خریدی همسان را بپذیرند، مصرف گرایی را افزایش می دهد. مردم گوشه و کنار دنیا هر روز توسط تصاویر رسانه ها، که سبک زندگی مصرف گرایانه مدرن غربی را به عنوان ایده آل معرفی می کنند و همزمان تلویحا سنت های محلی و شیوه های زندگی متکی به زمین را سیاه جلوه می دهند، بمباران می شوند. پیام این است که شهرها پیشرفته و روستاها عقب مانده هستند؛ که وارد کردن غذاهای فرآوری شده و کالاهای کارخانه ای بهتر از محصولات محلی است؛که به قول یک مدیر شرکت تبلیغاتی در چین، "وارداتی خوب است و محلی آشغال".
@sahatzist

در نتیجه میلیونها نفر از مردم در تلاش برای تقلید از رویای آمریکایی، فرهنگ خود را کنار می گذارند. آنها غذاهای سنتی محلی خود را به خاطر همبرگرهای مک دونالد و نودل رامن رها می کنند و پارچه پشمی و کتانی محلی را به خاطر لباس های جین و پلی استر طراحی شده وارداتی کنار میگذارند. در این فرآیند استفاده از منابع وابسته به انرژی به همراه آلودگی و انتشار گازهای گلخانه ای بالا می رود.
حتی در شمال نیز تبلیغات از گهواره تا گور و همچنین انقضای برنامه ریزی شده این امکان را به فعالان بازار و "مبتکران" عرصه تکنولوژی می دهد تا رشته ای بی پایان از نیازها را در میان مردمی ایجاد کنند که هم اکنون نیز "چیزهای" بسیار بیشتری از اکثریت مردمان دنیا دارند. در بلند مدت، این تردمیل مصرف به هیچ کجا نمی رسد: پژوهش ها نشان می دهد که هنگامی که نیازهای اساسی برآورده شود – وضعیتی که مدت ها پیش در شمال جهانی شکل گرفته است – افزایش مصرف دیگر باعث افزایش سطح شادی مردم نمی شود.
چه کسی از جهانی سازی فرهنگ مصرف گرایی سود می برد؟ ابرشرکتها و بانکهای جهانی که اسباب رشدشان از طریق افرایش مصرف گرایی صدها میلیون نفر از مردم – و آلودگی حاصل از آن – فراهم می شود.

ادامه دارد...

#مسلم_یوسف_زاده
#ترجمه
#اقتصاد_سیاسی
#تغییرات_اقلیمی
#تغییر_سیستم
#توسعه_پایدار
#مصرف_گرایی
#قسمت_هفتم
@sahatzist

منبع:
www.localfutures.org

http://s1.upzone.ir/10685/IMG_20160408_105830.jpg