دفع شر موش و تیول داری سازمانی. از مشکلات توسعه نیافتگی نبود آمارهای قابل استناد و متقن است

دفع شر موش و تیول داری سازمانی
@sahatzist
◀️یکی از مشکلات توسعه نیافتگی نبود آمارهای قابل استناد و متقن است. دلایل مختلفی مثل نبود شفافیت های لازم در ساختارهای اقتصادی و سیاسی و نگاه امنیتی به مسائل اجتماعی یا سیاسی از جمله دلایلی است که باعث می شوند تا آمارهای روشنی از مسائل مبتلابه جامعه وجود نداشته باشد. نمونه این اتفاق را در حوادث مختلف کشور از جمله حادثه معدن گلستان می توان دید. بعد از گذشت بیش از یک روز از حادثه هنوز هیچ کس دقیقا نمی داند آمار محبوس شدگان و کشته ها و زخمی ها چه قدر است. دلیل این امر این است که فساد سیستماتیک در ساختارهای اقتصادی خروجی خصوصی سازی به شیوه رانتی را به وجود می آورد.نوع رفتار شرکت های خصوصی شده رانتی نیز بی شباهت به رفتار کارفرمایان سفید پوست با سیاهان بعد از لغو قانون برده داری نیست. درست است که کارگران و کارمندان و معدنچیان این شرکت ها برده نیستند اما حقوق صنفی و کاری آنان تنها کمی بیش از همصنفان سیاهپوستشان رعایت می گیرد. تعداد نفرات محبوس شدگان معلوم نیست چرا که احتمالا کارگران روزمرد بدون بیمه و امنیت شغلی هیچ لیست ثابت و مشخصی نداشته اند .
خصوصی سازی به شیوه رانتی همان چیزی است که به "تیول داری مدرن "معروف است. تیول داری مدرن چیست؟پاسخ به این پرسش را از زبان علی میرزاخانی به نقل از دنیای اقتصاد می خوانیم.
@sahatzist
◀️"واقعیت آن است که اقتصاد ایران، مشابه هیچ کدام از سیستم های اقتصادی به مفهوم رایج آنها نیست؛ بلکه چیزی است شبیه «سرمایه‌داری دولتی» و شاید هم نوعی «تیول‌داری مدرن». در تیول‌داری سنتی، مدیریت بخشی از سرزمین مادر به تیول‌داران واگذار می‌شد که تقریبا به مفهوم واگذاری اختیار جان و مال رعایای این مناطق بود و تیول‌داران نیز متقابلا متعهد به انتقال بخشی از عواید ناشی از باج و خراج دریافتی خود به دولت مرکزی بودند. فقر و فلاکت نتیجه محتوم این فرآیند معیوب بود. در «تیول‌داری مدرن»، بنگاه‌های دولتی جایگزین این قطعات سرزمینی شده‌اند و دقیقا به همین دلیل، افرادی که امتیاز مدیریت این بنگاه‌ها را از دولتمردان دریافت می‌کنند تقریبا تعهد و مسوولیت چندانی برای حفظ سرمایه‌های مادی و انسانی بنگاه ندارند و حرف‌شنوی آنان درخصوص ترکیب هیات‌مدیره و مدیران زیرمجموعه و پروژه‌های مربوطه به معیار اصلی تبدیل می‌شود."(علی میرزاخانی ، دنیای اقتصاد)
@sahatzist
◀️در تیول داری مدرن ما با سیستم پرداخت حقوقی کاملا رعیت گونه ، سرف مابانه و برده دار وار مواجه ایم. به این معنا که مدیران یقه سفید پاداش ها و حقوق های نجومی می گیرند، از کاملترین نوع بیمه های درمان برخورداند، برای همه سفرهای خود حق ماموریت تعریف می کنند و در بهترین نقاط تفریحی ویلاهای سازمانی ای می سازند که تنها در اختیار خودشان است ، اما در عین حال کارگران و کارمندان فرودست نه تنها هیچ بیمه ای ندارند بلکه حتی حقوق حداقلی خود را نیز نمی توانند به موقع دریافت کنند.
تیول داری مدرن به شدت مخالف سندیکاهای کارگری است و سعی می کند با متهم کردن آنان به عناوینی همچون براندازی یا خشونت ورزی و مخالفت با ائدیولوژی حاکم آن ها را دشمن نظام سیاسی معرفی کند و تمام هزینه های سرکوب فعالیت های مستقل کارگری را پرداخت کند.
@sahatzist
◀️تنها روش عدم تکرار اتفاقاتی از قبیل حادثه معدن شفافیت و سالم سازی نظام اقتصادی و حذف تیول داری مدرن است. به همین جهت هر کنش سیاسی که منجر به شفافیت بیشتر در ساختارهای اقتصادی و سیاسی شود به نوعی در جهت حقوق کارگران عمل خواهد کرد . تلاش برای تقویت سندیکاهای کارگری اگرچه سودمند است اما این تلاش ها نمی توانند در برابر سازمان های مرفه تیول دار مقاومت کنند. به قول حضرت مولانا
اول ای جان دفع شر موش کن
وانگهان در جمع گندم جوش کن

#ایمان_معمار

@sahatzist