✅دینداری ایمانی بر خلاف دینداری اعتقادی از محدودیت‌های انسانی، فرهنگی، تاریخی و جغرافیایی چندان رنج نمی‌برد و در دایره تنگ و بسته

✅دینداری ایمانی بر خلاف دینداری اعتقادی از محدودیت های انسانی، فرهنگی، تاریخی و جغرافیایی چندان رنج نمی برد و در دایره تنگ و بسته مرزهای مزبور قرار نمی گیرد و چندان هم تخته بند زمان و مکان نیست. البته نمی خواهم بگویم که ایمان امری مطلق و کاملا فراتاریخی است و هیچ گونه محدودیتی بر آن مترتب نیست، اما حقیقت این است که از محدودیت های اعتقادی بسی فراتر می رود و مرزهای قومی و نژادی و فرهنگی را در می نوردد و می تواند در جان و روان انسان هایی که با استقبال آن می روند، حضور یابد. ایمان، فارغ از رنگ و پوست و نژاد و قبیله و فرهنگ در میان همه انسان ها کم و بیش جاری و ساری است و فقط باید آن را به غلیان درآورد و از حصارهای تنگ هویت های اعتقادی بیرون کشید و این کاریست بس سترگ و نه چندان خُرد.

✅نگاهی به آیات قرآن هم به خوبی نشان می دهد که ایمان امری درونی، قلبی، کیفی و گشوده است. همچنین خداوند متعال در قرآن ایمان را برای مسلمانان مهم و مورد قبول می داند و از آنان می خواهد که همواره ایمان را کسب کنند و به دنبال آن باشند. « و لکِنَّ اللّهَ حَبَّب اِلَیکُمُ الایمانَ وَ زَیَّنه فی قُلوبِکُم...ولیکن خداوند ایمان را برای شما عزیز گردانید و آن را برای دلهای تان بیاراست»(سوره حجرات، آیه 7).

✅آن چه که اکنون نگران کننده است این موضوع است که در جهان اسلام عمدتاً بر دینداری اعتقادی تأکید می شود و دینداری ایمانی چندان مورد توجه و تأکید نیست و این می تواند زمینه را برای انواع نزاع های دینی و مذهبی آماده کند که تا حدودی این چنین هم شده است. به نظر می رسد این دینداری ایمانی است که سبب رشد و گسترش صلح، آرامش، دوستی، وحدت، همبستگی، برادری، برابری، یکپارچگی، مدارا، و آزادی می شود و بر همگان به ویژه فرهیختگان و نخبگان و روشنفکران دینی است که این نوع دینداری را هر چه بیشتر نشر دهند و تبلیغ کنند.

♈️منابع
1.دیویس، چارلز(1387). دین و ساختن جامعه؛ جستارهایی در الهیات اجتماعی، ترجمه حسن محدثی و حسین بابالحوائجی، تهران: نشر یادآوران.
2.ملکیان، مصطفی(1387). تجربه دینی، در راهی به رهایی، تهران: نشر نگاه معاصر.

@tajeddin_mohammadbagher