نخستین کانال تخصصی روابط بینالملل - معرفی کتاب و مقاله - اطلاعرسانی برنامههای تخصصی و همایشها - تحلیل و تفسیر آخرین تحولات منطقهای و جهانی - ارائهی تحلیلهای مرتبط با تحولات روز مطالب مندرج، تنها «بازتاب» اخبار است نه نظر گردانندگان کانال.
تقال پول، استفاده از تسهیلات بین‌المللی برای فاینانس کردن پروژه‌ها و اعتبارات اسنادی به وجود می‌آید
تقال پول، استفاده از تسهیلات بین‌المللی برای فاینانس کردن پروژه‌ها و اعتبارات اسنادی به وجود می‌آید. یعنی برای واردات و صادرات که پرداخت‌های آن باید از شبکه بانکی صورت گیرد، مشکل به‌وجود می‌آید. در حال حاضر هم که ایران می‌تواند در شبکه جهانی فعالیت کند، به دلیل فرصت یک ساله‌ای است که به آن داده‌اند تا مقررات خود را با مقررات «اف‌ای‌تی‌اف» تطبیق دهد. یعنی یک الزام جدی برای هماهنگی بیشتر ایران با قوانین و مقررات بین‌المللی وجود دارد. این در حالی است که مقررات بانکی به طور روزانه برای جلوگیری از نقل و انتقال پول‌های قاچاق و مبارزه با تروریسم در حال رشد است. اخیراً در سفری که زیگمار گابریل، وزیر اقتصاد آلمان به ایران داشت یک یادداشت تفاهمی بین بانک مرکزی ایران و بانک مرکزی اروپا با هدف ارتقای سطح دانش بانکی امضا شد. اگر می‌گوییم که کشور ما یکی از کشورهای قربانی تروریسم است و همچنین سربازان زیادی از کشورمان در راه مبارزه با قاچاقچیان مواد مخدر کشته می‌شوند، باید بدون هیچ ملاحظه‌ای به این کارگروه بپیوندیم. حالا اگر یکی دو مورد اختلافی وجود داشته باشد، مانند این مسأله که ایران از فلان گروه خارجی حمایت می‌کند در حالی که این گروه از سوی محافل بین‌المللی به عنوان یک گروه تروریستی متهم می‌شود، نباید مانع پیروی ایران از اصل مقرراتی شود که به قوام حضور بین‌المللی‌اش کمک می‌کند. یعنی نباید منافع حداکثری را به خاطر یک یا دو مورد استثنا رد کرد.
به عنوان یک دیپلمات و کارشناس اقتصادی بفرمایید آیا پیوستن ایران به «اف‌ای‌تی‌اف» در چارچوب منافع ملی است یا خیر؟
اصلاً نباید در این باره تردید کنیم که در چارچوب منافع ملی است.
آیا تهدیدی از سوی این پیمان متوجه منافع ملی می‌شود؟ زیرا گاهی پیوستن به یک توافق، سود و زیان دارد اما سودش خیلی بیشتر است و می‌توان زیان‌ها را به نفع سود آن نادیده گرفت؛ آیا این پیمان از آن نوع است؟
اگر می‌خواهید یک کشوری مانند کره‌شمالی را که ارتباطش با جهان قطع است اداره کنید، خب می‌توانید عضو «اف‌ای‌تی‌اف» نشوید اما وقتی عضو شبکه جهانی شدید و می‌خواهید در حد و اندازه خودتان بازیگر فعالی باشید، با جهان کار کنید و توسعه اقتصادی ملی داشته باشید، باید این عضویت را بدون هیچ تردیدی بپذیرید.
عضویت ایران در «اف‌ای‌تی‌اف»، به‌منشأ چالش سیاسی در داخل کشور تبدیل شده است در حالی که در یک از کشورهای عضو این اتفاق نیفتاده است. کشورمان در سال 88 و در دوره دولت قبلی هم برای پیوستن به «اف‌ای‌تی‌اف» اعلام آمادگی کرده بود و این موضوع با هیچ واکنش انتقادی رو‌به‌رو نشده بود اما حالا برخی می‌گویند که منافع ملی به خطر افتاده است؛ تفاوت واکنش‌ها به چه دلیل است که زمانی یک اقدام با سکوت مواجه می‌شود و زمان دیگری که پیگیری و تکرار می‌شود با تعابیر و اتهامات تندی با آن برخورد می‌شود؟
بحث درباره عضویت در این پیمان که در دولت قبل مطرح شده است، یک بحث کلی بوده است. در دنیا قوانین و مقرارت بین‌المللی روز به روز تغییر می‌کند و هر کشوری که بخواهد در این نظام بین‌المللی، بازیگر فعالی باشد، باید تابع قوانین و مقررات آن هم باشد ما به همان دلیل که عضو سازمان ملل شدیم، باید الان هم عضو «اف‌ای‌تی‌اف» باشیم.
برش
منتقدان به دو دسته قابل تقسیم هستند آنها که دلسوزند اما ظواهر را می‌بینند و اطلاعات کمی درباره «اف‌ای‌تی‌اف» دارند و دسته دوم می‌دانند قضیه چیست اما به خاطر منافعی که از عدم حضور ایران در این تشکل دارند، انتقاد می‌کنند. شما سهم سیاسی شدن این قضیه را چقدر می‌بینید؟
آنهایی را که نمی‌دانند باید مطلع کرد و در جریان جزئیات این مسأله قرار داد که کشور چه آسیب‌هایی را در صورت نپیوستن به این پیمان متحمل می‌شود. آنهایی هم که بنابر منافع سیاسی و حزبی خود موضعگیری می‌کنند، با این دولت مشکل دارند و طبیعتاً تلاش می‌کنند جلوی هر اقدامی را که روند فعالیت‌های دولت را تسهیل کند، بگیرند. به همین دلیل نمی‌توان آنها را توجیه کرد. اگر یک کشور بخواهد سهم خود را از فعل و انفعالات تجاری و مالی دنیا بگیرد، باید مطابق قوانین و مقررات حاکم بازی کند در غیر این صورت اصلاً آن را وارد بازی نمی‌کنند و زیان آن متوجه منافع ملی کشور می‌شود و این هم چیزی نیست که عده‌ای بتوانند با سودجویی جلوی آن را بگیرند.
محور پرسشم بیشتر درباره منتقدین بود.
باید از منتقدان پرسید که اصل انتقاد آنها متوجه کدام بخش از روند پیوستن ایران به این کارگروه است. باید ماهیت این گروه‌ها و دلایل مخالفت آنها بدرستی مورد بررسی قرار گیرد و آنها مورد این پرسش قرار گیرند که آیا می‌خواهند جزو حامیان تروریست‌ها یا کمک کننده به قاقچیان مواد مخدر به حساب آیند؟ اگر ایران مخالف تروریسم و قاچاق مواد مخدر است، باید مقررات و قوانین خود را برای جلوگیری از آن شفاف‌سازی کند. اما اگر بخواهد اقدامات غیرشفافی داشته باشد که مخفیان