▪️ «حق دروغ‌ گفتن و نخواستن کودکان را پاس بداریم»

▪️"حق دروغ‌ گفتن و نخواستن کودکان را پاس بداریم"
✍ معصومه حنیفه زاده/ روانکاو


بگذارید فرزندانتان به شما دروغ بگویند و از پندار اینکه بزرگ‌ترها به دروغشان پی نمی‌برند سرخوش شوند. نخستین دروغ کودک خط مرزی است که میان درون و برون روان ترسیم می‌کند، مرزهای روان فرزند خود را پاس دارید و از آن بی‌اجازه خود او گذر نکنید.
با نخستین دروغ کودک کوشش می‌کند 'خود'ش را از چنگ دانستن‌های دیگری بزرگ برهاند. او را از 'سر' خود بیرون کند. دیگری بزرگی که همه چیز را می‌داند، هراس‌آور است و بالقوه توان روان‌پریشی‌زایی دارد. کودک بایستی بتواند 'توان' دروغگویی را در خود محک بزند. بداند که 'می‌تواند' برای خود و در سر خود خلوتی 'خودی' داشته باشد. کودک مانند بزرگسال این حق حقوقی را دارد که بر 'سخنش' تکیه کند. در دادگاه این 'سخن' فرد است که شرط است و برای بیرون کشیدن آن شکنجه کردن فرد غیرقانونی است. این بدین معناست که 'خود' 'سخن' قراردادی است که پیوند میان انسان‌ها را در اجتماع پی می‌ریزد. به عبارت دیگر کنجکاوی زیاد برای یافتن آنچه پشت سخن است، پسندیده نیست.از این رو بسیار مهم است که پیوسته او را وادار به اعتراف به دروغ‌هایش نکنیم. برخی از دروغ‌ها را که پیامدهای سنگینی ندارند را در آغاز پدیدآمدن این توانایی زیرچشمی رد کنیم. ما برای دیگرآزاری، نفرت و خشم خود مرز می‌گذاریم و به بهای 'شکستن' چهره دیگری، بر آشکار کردن دروعگوییش پانمی‌فشاریم. کودکان نیز از این قاعده مستثنا نیستند. گرچه، روشن است که در جامعه‌هایی که هنوز ساختاری سنتی و پدرسالارانه دارند، کودک را مانند بزرگسال بشمار آوردن کار دشواری است.

همچنین، بگذارید فرزندانتان به شما 'نه' بگویند و گزاره‌های منفی با 'نمی‌خواهم' بسازند و از اطمینان به اینکه تنها به این دلیل تنبیه و پس رانده نخواهند شد خشنود شوند.

نخستین 'نمی‌خواهم' کودک دیواره‌های جداکنندهء خودآگاه و ناخودآگاهش را می‌سازد. دیوارهء خودآگاه و ناخودآگاه روان فرزند خود را پاس دارید و آن را بدلخواه نشکنید.

در یک کلام بگذارید فرزندانتان شما را نادیده بگیرند، از شما گذر کرده، فراتر روند. بلوغ روانی فرزندانتان بستگی به توان 'نه' شنیدن شما دارد.

@Kajhnegaristan