✍ فرهاد قنبری …اسلاوی ژیژک در یک مصاحبه پس از پیروزی ترامپ گفت: «هرجا که ترامپ اشتباهی می‌کرد، می‌گفتند دیگر کارش تمام است

✍ فرهاد قنبری


اسلاوی ژیژک در یک مصاحبه پس از پیروزی ترامپ گفت: «هرجا که ترامپ اشتباهی می‌کرد، می‌گفتند دیگر کارش تمام است. در اینجا باید به آنها بگویم مشکلشان این است که مقاله‌های لکان را نخوانده‌اند. زیرا که نمی‌دانند مقوله همزاد پنداری چگونه عمل می‌کند.
ژَک لکان، به طور واضح می‌گوید که ما انسان‌ها اکثر مواقع ناخودآگاه با ضعف‌ها و اشتباهات دیگران همزاد پنداری می‌کنیم. به همین علت، هر بار که ترامپ اشتباهی می کرد و مخالف‌هایش وی را مورد تمسخر قرار می دادند، مردم عادی با او همزاد پنداری می‌کردند و آن را به نوعی حمله به خود می‌دیدند»

این همزاد پنداری مورد اشاره ژیژک برای ما ایرانیان با وضوح بیشتری در سال هشتاد و هشت نمایان بود. اصلاح طلبان احمدی نژاد و حامیانش را در حدی نمی دیدند که با آنها وارد بحث و مشاجره سیاسی شوند به این دلیل شروع به تمسخر او کردند. در چنین وضعیتی از هر کنش و رفتار احمدی نژاد سوژه ای برای تولید طنز خلق شد.
به شعارهای انتخاباتی مخالفان احمدی نژاد نگاه کنید :
هاله نور کدومه، محمود کارش تمومه
دلاور هسته ای، بگیر بخواب خسته ای
دکتر برو دکتر
یه هفته دو هفته محمود حموم نرفته
دولت سیب زمینی نمیخایم نمیخایم
و چیزهایی از این قبیل.
حتی در مناظره ها هم رقیبان احمدی نژاد (به ویژه آقای کروبی) سعی در تمسخر گفته ها و رفتارهای ایشان داشتند.

احمدی نژاد هر چقدر اشتباه می کرد، هر چقدر رفتارهای عامیانه و غیر معقول نشان می داد، توده ها همزاد پنداری بیشتری با او می کردند.
اغلب طبقات پایین، کارگران و روستاییان نه حقوق شهروندی برایشان مهم بود و نه راستگو یا اخلاق مدار بودن کاندیداها.

آنها در چهره احمدی نژاد، چهره در آفتاب سوخته و چروکیده خود را می دیدند که مثل خودشان لباس پوشیده و ادبیاتی بسیار شبیه آنها دارد.
آنها خود را در احمدی نژاد مستتر دیده و با او همزاد پنداری می کردند. در این شرایط تمسخر ظاهر و لباس و رفتار و گفتار احمدی نژاد را تمسخر سبک زندگی و ظاهر خود می دانستند.
توده ها با تمام وجود به این باور رسیده بودند که احمدی نژاد فردی از جنس خودشان است و به این خاطر بدون توجه به شرایط اقتصادی یا عملکرد چهارساله احمدی نژاد دوباره او را انتخاب کردند.

@Kajhnegaristan