توماس هابز (۱۵۸۸) یکی از بزرگترین و جنجال افرین‌ترین اندیشنمدان است که ماهیت انسان با نگرشی متفاوت شناخت و به تحریر در آورد

توماس هابز(1588) یکی از بزرگترین و جنجال افرین ترین اندیشنمدان است که ماهیت انسان با نگرشی متفاوت شناخت و به تحریر در آورد.
او معتقد است ادمیان در همواره در پی حفظ خویشتن و کسب لذت است و هر چیزی را حق خود میدانند. انسان در وضعیتی طبیعی با خشونت همسو است و هرگز دست از ستیز بر نمیدارد.
کوشش برای کسب لذت به پیش نیاز انباشت هرچه بیشتر قدرت نیاز دارد و در نتیجه به جنگ و منازعه ای همیشگی می انجامد و بنابرای نتیجه ی چنین وضعیتی جنگ همه بر ضد همه و ترس دایمی از مرگی خشونت بار است.
نزد هابز انسان جز یک حیوان نیست که همانند دیگر حیوانات دایما در تحرکی ناشی از اشتیاق است. اما تفاوتی که او بین انسان و حیوان قایل شده، همچون ارسطو «خرد» است با این تفاوت که هابز میگوید انسان از خرد همچون ابزاری برای ارضای غرایز خود بهره میبرد. و این خرد سبب میشود انسان برخلاف دیگر حیوانات اسیر و در بند تاثرات لحظه ای نباشد و به اینده و گذشته چشم بدوزد به برنامه ریزی رو بیاورد
درست به همین دلیل انسان فقط گرسنه ی حال نیست بلکه گرسنه ی اینده هم هست. بنابراین زیرک ترین، درنده ترین ،خطرناک ترین و قدرتمند ترین حیوان بشمار میرود. خرد سبب شده انسان دارای اراده شود و با این اراده ی اگاه در پی امیال خویشتن است که در نتیجه ذات قدرت طلبی در او میسازد که همه ی اشتیاق ها در او گرد امده اند. برای چنین موجود علایق، حفظ خویشتن و تضمین زندگی مهمترین هدف است.
هابز میگوید قدرت طلبی در انسان فقط با مرگ پایان میپذیرد اما دلیل این میل این نیست که ادمی در پی لذتی بزرگتر است یا به لذتهایش قانع نیست، بلکه دلیلش ان است که انسان نمیتواند قدرت فعلی و فراهم کردن زندگی ای خوشایند را بدون قدرتی افزون تر تضمین کند.
از انجا که انسان در پی افزایش قدرت و ارضای تمایلات خویشتن است، به دشمن انسانهای دیگر تبدیل میشود.«چناچه دو انسان در پی چیز واحدی باشند و هر دو نتوانند از ان بهرمند شوند، دشمن یکدیگر میگردند و تلاش میکنند یکدیگر را نابود کنند»
ادامه دارد...


امیر آبتین

@Kajhnegaristan