روشهای دو زبانه شدن...۱- روش طبیعی:

روشهای دو زبانه شدن


1- روش طبيعی:
در اين حالت فرد از آغاز تولد يا در طول رشد خود در يک خانواده و يا يک جامعه دو زبانه زندگی میکند و بدون هيچ گونه آموزش رسمی، از دو زبان بهرهمند میشود و در نتيجه در هر دو زبان توانايی درک و کارکرد ارتباطی بدست میآورد. بر اساس ديدگاههای نظری و پژوهشهای انجام يافته، اگر فرد در محيطی قرار داشته باشد که تواماً در معرض دو زبان قرار گيرد، بدون تلاشی آشکار هر دو زبان را میآموزد و نحوة آموختن او دقيقاً به همان شيوة يادگيری يک زبان منفرد است. او نه تنها دو سيستم را میآموزد، بلکه از هم جدا نگه میدارد و میتواند هر زمان که ايجاب میکند صحبت خود را از اين زبان به آن زبان تغيير دهد و حتی خيلی زود در میيابد که دو سيستم وجود دارد و بنابراين بر دو زبانه بودن خويش آگاهی دارد. دو زبانی که به اين طريق کسب میشود بسيار وسيع است، برای اينکه کودک بر هر دو زبان تسلط کامل دارد. زيرا هر دو سيستم را کاملاً جذب کرده و قادر است به وسيلة هر دوی آنها بينديشد. اين شرط دو زبانه شدن معمولاً منجر به دو زبانگی «برابر» میشود، در اين موقعيت ممکن است هر دو زبان برای فرد در حکم زبان مادری تلقی شود.
2- روش آموزشی:
آموزش رسمی زبان دوم يا خارجی در سطح ملی نيز منجر به دو زبانه شدن فرد میشود. اين نوع آموزش رسمی موجب میشود که عدهای خواسته يا ناخواسته در هر کشور با يک زبان ديگر آشنا شده و به اصطلاح «دو زبانه» شوند. نقش و کاربرد ارتباطی زبان دوم در اين دوزبانگی ممکن است در ابتدا برای ياد گيرنده ناچيز باشد، ولی با نقشی که فرد در جامعه میپذيرد و با گسترش ميزان تحصيلات ممکن است کاربرد آن وسيع و تخصصی شود و در زندگی اجتماعی او نقش اساسی ايفا کند.
3- کسب خود به خودی:
سومين راه دو زبانه شدن از طريق کسب خود به خودی يک زبان دوم بعد از دوران کودکی است. يعنی در تماس دائم با جامعهای که آن زبان در آن مورد استفاده قرار میگيرد.
4- يادگيری آکادميک:
چهارمين روش کسب زبان دوم به وسيله يادگيری آکادميک در کشور خود شخص است. اين متداولترين يادگيری زبان خارجی است.
برای تشخيص تفاوت زبان مادری با زبان دوم گفتنی است که زبان مادری يا اوليه، زبانی است که فرد با آن هويت میيابد و آن را متعلق به خود میداند، زبانی که مهمترين نقش را در روابط شخصی او ايفا میکند و فرد برای تفکر و تخيلات خويش از آن استفاده میکند. بدين لحاظ که اولين مفاهيم با اين زبان در ذهن او شکل میگيرد. با توجه به مطالب فوق، دوزبانگی را میتوان بر حسب مشخصات مختلف به انواع و درجات مختلف طبقه بندی کرد. يکی از مشخصه های مهم، نوع يا ميزان مهارت فرد در هر يک از دو زبان است که به آن «دو زبانگی برابر يا دو زبانگی محض» میگويند. ولی در صورت نابرابر بودن ميزان مهارت فرد در دو زبان، به آن «دو زبانگی نابرابر يا دو زبانگی ناقص » گفته میشود.
@linguisticsacademy
منبع: سایت انسان شناسی