سلام و شب همه بخیر

سلام و شب همه بخیر
هر دو داستان جناب حسینی پیرو فنون داستان نویسی بود با نثری روان و خوشخوان، با توصیف ها و فضاسازی خوب. داستان اول داستان، داستان مدوری است که در فضای پادگان می گذرد که باید خشن تر از این می بود، پس تعابیر شاعرانه جایی نداشت. داستان می توانست موجز تر باشد.
در بعضی جاها ارتباط راوی و بابک برایم مغشوش بود. داستان روح نداشت و با لذت خوانده نمی شد.
با داستان دوم ارتباط بیشتری برقرار کردم بخصوص آمیختن فضای رئال و سورئال برایم دلچسب بود و بسیار خوب از پس آن برآمده بودند. با سرکار خانم مولوی موافقم کاش نگاه، نگاه همان پسر بچه بود.
با تشکر از آقای حسینی و قلم خوب شان.