☘️ گیاهخواری و کاهش خشونت. «چرا این رفتار را انجام دادی؟» بیشتر از آنکه پرسش باشد، قضاوت است

☘️ گیاهخواری و کاهش خشونت
@sahatzist
🔸عموما یکی از اولین سوالاتی که فرد گیاهخوار با آن مواجه میشود، این است که "چرا گیاهخوار شدی؟" این سوال مبتنی بر این پیش فرض است که گیاهخوار کاری خلاف "طبیعت"، خلاف "عقلانیت"، خلاف "غریزه طبیعی" انسان و خلاصه خلاف هر آن چیزی که بدیهی و مسلم پنداشته می شود ، رفتار کرده است. "چرا این رفتار را انجام دادی؟" بیشتر از آنکه پرسش باشد، قضاوت است. از کسی که روی دوپا راه نمی رود، دروغ نمی گوید، آدم نمی کشد، غیرهمجنس گراست و...هیچ وقت پرسیده نمیشود که چرا چنین کردی؟ دلیل آن هم طبیعی و اخلاقی پنداشتن همه این کارهاست. اما در این یادداشت نویسنده سعی دارد نوک پیکان پرسش را به سوی سوال کننده برگرداند و بپرسید "سوال درست این نیست که من چرا گیاهخوارم، بلکه باید بپرسم تو چرا گوشت خوار" هستی؟!"
درباره ادله اخلاقی گیاهخواری تا کنون از فلاسفه بزرگ اخلاق ایرانی و غیر ایرانی همچون آرش نراقی، گری فرانسیون، تام ریگان، پیستر سینگر و..در این کانال مطالب مفصل تر و کامل تری را قرارداده ایم که برای خواندن آن می توانید کلمه گیاهخواری یا هر کدام از این اسامی را جست و جو کنید.این مطلب از تارنما و کانال صدا نت بازنشر یافته است.

@sahatzist
ساحت زیست

✍️ #سید_حسن_اسلامی_اردکانی

گیاه‌خواری نوعی ایدئولوژی یا مرام عقیدتی نیست. انتخابی است سنجیده برای کاهش خشونت پیرامون خود و احترام به طبیعت و حقوق زندگان دیگر. [...] تنها نه نکته را روشن می‌کنم که معتقدم برای فهم بهتر بحث گیاه‌خواری مفید باشد.

1️⃣ ما در جامعه‌ای زاده می‌شویم که به دلایل متعدد گوشخوار است. در نتیجه تصور اولیه ما بر آن است که این کار طبیعی است و نیازمند دلیل نیست و این حریف است که باید برای نقد گوشت‌خواری یا دفاع از گیاه‌خواری دلیل بیاورد. حال آن که چنین نیست.

2️⃣ با فرض آن که گیاه‌خواری هم به مرگ حیوانات منتهی می‌شود، واقع آن است که گوشتخواران از سر ترحم به آن حیوانات نیست که حیوانات دیگر را می‌کشند. یعنی چنین نیست که برای نجات موشهایی که ممکن است در برنج‌زارها کشته شوند، گوسفندان، گوساله‌ها، و مرغ‌ها را می‌کشند. بلکه این حیوانات را می‌کشند چون دوست دارند، لذت می‌برند، بدانها عادت دارند، یا فکر می‌کنند برای سلامتی بدنشان لازم است.

3️⃣ کسانی که صرفاً به دلایل اخلاقی به گیاه‌خواری روی می‌آورند، معمولاً دو هدف اصلی دارند یکی رعایت حقوق حیوانات و کاهش خشونت است و دیگری حفظ محیط زیست. در واقع آنان نه از سر عادت بلکه بر اثر تأمل و اندیشه به انتخابی می‌رسند که به شکل پرهیز از کشتن حیوانات خود را نشان می‌دهد.

4️⃣ ممکن است، گفتم ممکن است نه آن که چنین است، روی آوردن به گیاه‌خواری، ناخواسته مایه مرگ حیوانات دیگری شود. مثلاً کسی که دیگر مرغ نمی‌خورد و از گندم و برنج استفاده می‌کند، باعث مرگ ناخواسته برخی حشرات گردد. این جا است که باید میان کشتن حیوانات و اقداماتی که ناخواسته به مرگ حیوانات منجر می‌شود تفاوت گذاشت. منطقاً میان کشتن یک موجود زنده و بی‌توجهی به او یا اقداماتی که ناخواسته به مرگ او یا تسریع مرگ او می‌انجامد باید تفاوت گذاشت و معمولاً در فلسفه اخلاق به‌خوبی از آن بحث می‌شود. برای مثال، پزشکی که برای کاهش درد بیمار خود به او مرفین تزریق می‌کند، به بهای کاهش درد او، مرگش را تسریع کرده است. همچنین شیمی‌درمانی عوارض سختی دارد. توجیه چنین اعمالی آن است که هدف فاعل نه کشتن بلکه نجات از مرگ بوده است و عوارض جانبی را نباید به پای فاعل گذاشت.

5️⃣ با فرض آن که ما در مرگ آن حیوانات مزارع که در سمپاشی و مانند آن کشته می‌شوند، مقصر باشیم، از این جهت تفاوتی میان گوشت‌خواران و گیاه‌خواران نیست. فرض کنید کسی چلو کباب می‌خورد. وی با استفاده از گوشت مستقیماً گوسفندی را کشته است یا خواستار کشته شدن آن شده است. همچنین با خوردن برنج، مایه مرگ حشرات و جوندگان متعددی شده است. حال اگر وی تصمیم گرفت دست به گیاه‌خواری بزند، چنین نیست که موجودات تازه‌ای را بکشد. برعکس با اقدام خود مایه کاهش خشونت شده است. بدین ترتیب، اگر هم گیاه‌خواری باز با مرگ حیوانات همراه باشد، دست کم میزان آن را کاهش داده است.

6️⃣ میان کشتن حیواناتی که به ما آسیب نمی‌رسانند و هدفمان صرفاً کشتن و لذت بردن از گوشتشان است، با کشتن حیوانات به قصد دفاع از خود یا مزار