🔴از سقوط خانه‌ها تا سقوط انسان‌ها. 🔸نیم نگاهی به تبعات زلزله استان کرمانشاه

🔴از سقوط خانه ها تا سقوط انسان ها
🔸نیم نگاهی به تبعات زلزله استان کرمانشاه

✍🏻دکتر فاضل الیاسی/جامعه شناس


📍۲۱ آبان سال نود و شش که در آن زلزله ۷ و ۳ دهم ریشتری اتفاق افتاد برای چند نسل در اذهان افراد این مناطق باقی خواهد ماند، و یقینا مناطق زلزله زده هرگز از هیچ لحاظ به موقعیت قبل از زلزله باز نخواهند گشت.
آنچه در این زلزله اتفاق افتاد فقط فروریختن خانه ها نبود، بلکه فروریختن روان، شخصیت و کرامت انسانی و درهم شکستن غرور انسانی آنان بود، و از همه غم انگیزتر، رکن اصلی روابط اجتماعی که همان سرمایه اجتماعی و اعتماد است، به شدت و بیشتر از خانه ها به زمین سقوط کرد.
تا قبل از زلزله افراد این منطقه بیماری و افراد خانواده خود که به نحوی معلول ذهنی و یا جسمی حرکتی بودند را از بقیه افراد پنهان می کردند، اما امروزه شاهد تصاویر به وفور آنان در شبکه های اجتماعی و رسانه ها برای گرفتن کانکس و کمک های مردمی هستیم،به گونه ای که گاهی شاهد سوءاستفاده از آنان توسط اعضاء خانواده هاشان هستیم وگرفتن چندین کانکس و فروختن آنها تنها نمونه کوچکی از این سوء استفاده هاست.

زیست جهان افراد این مناطق از هر حیث دچار دگردیسی و آسیب شدید گردید،که در این مطلب به مساله حریم خصوصی و آسیب پذیر بودن آن می پردازم.


انسان در اطراف خود دارای حریم های مختلفی است، که در آن تنها افراد خاصی را به آن راه می‌دهند. اگر چه این حریم‌ها و شیوه آن‌ها به فرد، محیط جغرافیایی، فرهنگ و موقعیت وابسته است،‌ اما جایگاه آن در ذهن است و ورود به حریم خصوصی دیگران،‌ در اغلب فرهنگ‌ها ناپسند و ناراحت‌کننده است.

مهمترین مصداق حریم خصوصی، خانه و نهاد و کانون خانواده است، و ورود به این حریم بایستی با رضایت و اجازه و احترام باشد،
درون خود خانه و خانواده نیز ما با حریم شخصی مواجه هستیم، که در آن والدین دارای حریم های مشترک هستند، همانگونه که با کل اعضاء خانواده نیز حریم هایی مشترک وجود دارد.

چند سال پیش در یکی از پژوهش های اجتماعی که جامعه هدف آن زنان روسپی بود، مشخص گردید که اکثریت کسانی که به این مساله دچار شدند، در زمان کودکی شاهد روابط جنسی والدین خود بوده اند
و این تجربه می تواند برای کودکان بسیار آسیب زا باشد.

تحقیقات میدانی حاکی از آن است که زنان و کودکان به تناسب موقعیت سنی- قشری و جنسیتی خود در شرایط بغرنج تری به سر می برند.اگر چه ممکن است که شکل گیری دنیای جدید و زندگی در کمپ ها گاهی برای بعضی از بچه ها مهیج تر باشد، اما واقعیت امر خلاف آن را نشان می دهد.

زنان و کودکان و در کل افراد مناطق زلزله زده پیش از زلزله از رفاه و آسایش بیشتری برخوردار بودند؛ آب، حمام، اتاق و وسایل شخصی، خورد و خوراک مناسب، شب نشینی و مهمانی، و تفریح و سرگرمی بیشتر را دارا بودند.
امروزه در اغلب چادرها و کانکس ها شاهد آن هستیم که چهار تا شش نفر در آن ساکن هستند و طبیعتا شب ها هم در همان چادر یا کانکس میخوابند!!!

این امر اگر چه ممکن است برای کوتاه مدت مشکلی نداشته باشد، اما یقینا برای مدت طولانی به آسیب های اجتماعی دامن می زند،

از طرف دیگر اکثریت کسانی که برای کمک، کانکس و مایحتاج زندگی به خیرین و افراد مربوطه زنگ می زنند، زنان هستند!!!!

در هنگام ورود به روستاها شاهد آن هستیم که کودکان برای تحویل گرفتن و درخواست کمک به استقبال افراد می آیند و درخواست کمک
می کنند.

بالای ۹۰ درصد از کسانی که اقدام به خودکشی کرده اند را زنان تشکیل می دهند، بالای ۹۰ درصد افراد ی که بعد از زلزله کرمانشاه مشکل سایکولوژی پیدا کرده اند را زنان تشکیل می دهند.

یقینا ساخت خانه ها بسیار آسانتر از ساخت مجدد انسان هاست، و بایستی هر چه سریعتر کارشناسان مربوطه جهت شناسایی وجلوگیری از بروز و یا تشدید آسیب ها به منطقه ورود کنند.

#جامعه

🌐شبکه جامعه‌شناسی علامه
@Atu_Sociology