تکرار بدیهیات حقانیت نمی‌آورد.. محمد فاضلی – مدیر پادکست دغدغه ایران

تکرار بدیهیات حقانیت نمی‌آورد

محمد فاضلی – مدیر پادکست دغدغه ایران

✅ گروهی هستند که می‌کوشند برخورد دوگانه کشورهای غربی با جنگ‌زدگان و آسیب‌دیدگان از جنگ اوکراین و مردم ستمدیده یمن، سوریه، افغانستان و بقیه خاورمیانه را به سندی برای حقانیت استدلال‌ها و دیدگاه‌های جناح خود تبدیل کنند و از آن هم فراتر بروند و نتایجی دیگر به نفع خود نیز حاصل کنند. درباره ضرورت قدرت دفاعی کشور هم استدلال‌ می‌کنند و از این نمد کلاه حمله به منتقدان می‌سازند. پاسخ این گروه چند جمله است.

یک. انتظار شما برای آن‌که غربی‌ها برخورد یکسانی با آسیب‌دیدگان جنگ در اروپا و خاورمیانه داشته باشند اشتباه است. اخلاقی نیست، اما کشورها بر اساس منافع و نه اخلاق عمل می‌کنند. بگذریم که این استدلال هم هست که عمل بر اساس منافع و دور کردن شر از سر ده‌ها میلیون شهروند خودی، خودش دست‌آورد اخلاقی بزرگ‌تری است.

دو. شهروندان هر کشور در واقعیت فقط می‌توانند از حاکمان خود انتظار داشته باشند به گونه‌ای انسانی و اخلاقی عمل کنند. علی‌رغم همه کنوانسیون‌ها و معاهدات بین‌المللی، صدها سال تلاش فیلسوفان و فعالان حقوق بشر، و ... کماکان اخلاق، حقوق بشر و ملاحظات انسانی به راحتی آب خوردن در جنگ‌ها، مناقشات نظامی و مقولاتی نظیر تحریم‌ها قربانی می‌شوند. این ملاحظات امروز نسبت به گذشته اثرگذارتر هستند اما سیاست بین‌الملل با وزن بلامنازع ملاحظات دیگری – برای همه کشورها بدون استثنا – شکل می‌گیرد.

سه. بعید است کسی ضرورت قدرت دفاعی برای کشورش را – حتی در صلح‌آمیزترین مناطق جهان چه رسد به خاورمیانه جنگ‌زده – انکار کند. هر کسی به‌طور مطلق ضرورت قدرت نظامی را انکار کرده، به خودش ربط دارد، من در میان منتقدان نظام حکمرانی و الگوهای برنامه‌ریزی و توسعه ایران، کسی را که منکر ضرورت حفظ و توسعه قدرت نظامی باشد نمی‌شناسم.

چهار. ضرورت حفظ و توسعه قدرت نظامی به جای خود (بدون شک)، اما کافی دانستن قدرت نظامی و توقف کردن در آن، و چشم پوشیدن بر سایر نقصان‌ها، نادیده گرفتن خبط و خطاها در سیاست محیط‌زیست، سیاست اقتصادی، سیاست خارجی، سیاست اجتماعی، سیاست بهداشت و درمان، و همین‌طور الی آخر، به اندازه انکار ضرورت حفظ و توسعه قدرت نظامی نابخردانه است.

پنج. ضرورت حفظ و توسعه قدرت نظامی که جای تردید ندارد، اما فراتر از قدرت سخت‌افزاری نظامی، مقوله‌ای «سیاست نظامی» (Military policy) و نسبت آن با بقیه عرصه‌های سیاست (Policy) به منظور تحقق امنیت همه‌جانبه پایدار مطرح است.

شش. از درستی انتقادات به غربی‌ها درخصوص معیارهای دوگانه در امور حقوق بشری، پناهندگان یا جنگ‌زدگان؛ از درستی انتقاد به رسانه‌های غربی درباره نوع و میزان پوشش خبری وقایع اوکراین در مقایسه با نقض حقوق بشر در افغانستان یا خاورمیانه؛ و از ضرورت بدون تردید حفظ و توسعه قدرت نظامی کشور، نمی‌توان حقانیت یک اندیشه یا جناح سیاسی، و به فراموشی سپردن نقصان‌ها و کاستی‌های اداره کشور را نتیجه گرفت.

✅ هیچ تحلیل‌گر واقع‌بینی استانداردهای دوگانه غرب (و البته همه کشورها از جمله چین و روسیه) و هیچ میهن دوستی ضرورت قدرت نظامی برای کشور را انکار نمی‌کند. این‌ها بدیهیات است. اما از مناقشه بر سر بدیهیات حقانیت سیاسی برای برخی ایده‌ها و کردارهای نادرست حاصل نمی‌شود.

(اگر می‌پسندید به اشتراک بگذارید.)

@fazeli_mohammad