✍️چند کلامی با آنها که جمعه کنکور دادند …سلام. خدا قوت! خسته نباشید

✍️چند کلامی با آنها که جمعه کنکور دادند


سلام. خدا قوت! خسته نباشید. این یادداشت برای شماست که دیروز کنکور داده اید:

🔹هفته ای که گذشت برای یکی از کلاسهای مقطع لیسانس، از یک سخنران میهمان دعوت کردم که در کلاس حاضر شود و دربارۀ کارهایش با دانشجویانم صحبت کند. #کرونا این امکان رو فراهم کرده که دعوت از سخنران به کلاسها آسان شود.
افراد عموما از منزل کار می کنند و لذا می توانند که فرصتی را برای سخنرانی در یک کلاس برای خودشون فراهم کنند. (ترم قبل از آقای کوین موهر، طراح معروف سازه های بلندمرتبه در کالیفرنیا دعوت کردم که در کلاس طراحی سازه فولادی سخنرانی کرد و پروژه هایش برای بچه ها بسیار هیجان انگیز بود)
میهمان این هفته، خانم میشل نِیوکامر از آزمایشگاه لارنس دانشگاه برکلی بود و قرار بود در خصوص پروژه های محیط زیستی که در این آزمایشگاه کار می کنند برای دانشجوها حرف بزنه.

قبل از آمدنِ میشل به کلاس آنلاین، دقایقی برای بچه ها توضیح دادم که «آزمایشگاه لارنس» یکی از آزمایشگاههای صاحبنام دنیا محسوب می شه. تا امروز چهارده برندۀ جایزه نوبل از این آزمایشگاه بوده اند! هیجده تن از افرادی که «جایزۀ سال علوم» رو کسب کردن کسانی بودن که در آنجا کار کرده اند. پروژه های پژوهشی آزمایشگاه لارنس، از گرانترین طرحهای تحقیقاتی محسوب می شوند.

🔹خانم میشل به کلاس آمد و حدود چهل دقیقه در مورد پروژۀ آتش جنگلهای کالیفرنیا و اثراتِ اون روی «کیفیت آب» این مناطق، حرف زد. نکته جالبی که از این جلسه در خاطر ماندگار شد اینکه در پایان صحبتها یکی از دانشجوها از میشل سوال کرد که: چه شد که به سَمت دکترا در رشته محیط زیست رفتید؟ پاسخ او جالب بود. گفت:
«لیسانس من هیچ ارتباطی با بحثهای فنی و مهندسی نداشته! در رزومۀ من منعکس شده که من لیسانس رو زبان فرانسه خوندم(!) و بعد از پایان لیسانس مدتی سر کار رفتم، ولی یک «احساس عدم رضایت از خودم» داشتم
Dissatisfaction
از خودم سوال می کردم که: قراره تویِ زندگیت چکار کنی؟ شغلت قراره «چه کاری برای جامعه ات» بکنه؟
این احساسِ عدمِ رضایت (از خود) باعث شد که به این نتیجه برسم که «دنبال چیزی بیشتر از این» هستم و بروم و یک سری واحدهای فیزیک و ریاضی و علوم پایه رو در
Community College
بگذرونم».
(توضیح اینکه) "کامیونیتی کالج" ها در آمریکا، مراکز آموزش عالی ای هستن که رتبه پائینی دارن و ورود به اونها سخت نیست. میشل رفته بود و اونجا تعدادی واحد گذرونده بود تا بتونه با مباحث زمین شناسی آشنا بشه و بعد، وارد دورۀ کارشناسی ارشد در بحث زمین شناسی(گرایش منابع آب) بشه. بعد از اینکه کارشناسی ارشد رو با موفقیت گذرونده بود وارد دورۀ دکترای محیط زیست شده بود و به قدری خوب کار کرده بود که بعد از پایان تحصیلش در سازمان ناسا استخدام شده بود. حالا هم بعد از چندسال کار در ناسا، در «آزمایشگاه لارنس» (یعنی در یکی از برترین پژوهشگاههای دنیا) برای خودش یک گروهِ پژوهشی داره و فاندهای درشتی جذب کرده و...

آزمایشگاهی با 14 برندۀ جایزه نوبل!


▪️▪️▪️
🔹فوق العاده از این حرفهای میشل به وجد آمده بودم. چون بارها شده بود که هنگام تدریس، در چهرۀ بعضی از بچه های لیسانس بی انگیزه بودن رو می دیدم. بچه ها با چشم خودشون دیدن که اگه بخواهی «دنبال چیزی بیشتر از این» باشی، راه تا همچین سطوحی برایت باز می شه.

🔹حرفهای میشل من رو به یاد سریال «بهتره به سال زنگ بزنی» انداخت (Better Call Saul). سریال فوق العاده ای که بعد از «برکینگ بد» ساخته شد. در اون سریال یک نقش اول مرد (جیمی) و یک نقش اول زن (کیم) هستن که هر دو «همزمان با استخدام» و کار در قسمت بایگانی(!) دفتر حقوقی، میرن و درس می خونند و موفق می شوند که برایِ خودشون «دفتر وکالت» و شرکت ثبت کنن. در یکی از سکانسهای سریال، وقتی که مدیرعامل یک شرکت حقوقی بزرگ از کیم می پرسه که: «چه شد که از کار در زیرزمین بایگانیِ یک شرکت، خودت رو به اینجا رسوندی که برای خودت شرکت تاسیس کنی؟» دختر جواب می ده: «دنبال چیزی بیشتر از اون زندگی بودم».

البته میان این دو نفر، «جیمی» میره و میشه وکیل آدم بدها، ولی دخترِ قصّه ما، روی اصول و ارزشهای خودش زندگی می کنه و خودساختگی رو ادامه می ده و ...

🔹عزیزم! واقعیت اینه که کنکور، تحصیلات، رشته و رتبه دانشگاه در موفقیت آدمها مؤثره، اما در دنیای امروز «مسیرِ رشد» بسیار فراخ و باز هست. اینکه در چه رشته ای قبول بشی و کجا و کدوم دانشگاه درس بخونی، یک قسمتِ ماجراست، اما مهم اینه که مسیر «خودساختگی» رو برای خودت به جدیت ادامه بدی. چیزی مشابه تادائو آندوی ژاپنی که از رانندۀ تریلی بودن در جاده های ژاپن، خودش رو کشاند به سمتِ برترین معمار شدن، یا چیزی مشابه این خانم میشل که از لیسانس زبان فرانسه، خودش رو کشاند به سمتِ دانشمندی جهانی شدن...

اصلِ ماجرا، بعد از کنکوره!
و راهِ رشد، بازه.

t.me/solseghalam