حروف اضافه‌ در زبان فارسی عمدتا نقش دستوری کلمات پس از خود را مشخص می‌کنند (حروف اضافه‌ای مثل «در»، «از»، «بر»، «با»، «به» و …)، ج

حروف اضافه‌ در زبان فارسی عمدتاً نقش دستوری کلمات پس از خود را مشخص می‌کنند (حروف اضافه‌ای مثل «در»، «از»، «بر»، «با»، «به» و...)، جز «را» که با کلمه‌ی پیش از خود در ارتباط دستوری است. البته در گذشته برخی حروف اضافه جز «را» هم گاهی پسین بوده‌اند، مثلاً:

ــ گرد کردند و گرامی داشتند/ تا به سنگ «اندر» همی بنگاشتند (رودکی)
ــ به دریا «در» منافع بی‌شمار است/ وگرخواهی سلامت، بر کنار است (سعدی)

با توجه به این موضوع، بهتر است در نمونه‌خوانی نهایی کتاب‌ها دقت شود که حروف اضافه جز «را» در انتهای سطر قرار نگیرند و حرف اضافه‌ی «را» هم در ابتدای سطر نباشد.

@Virastaar